| Vandaag eens een keer niet naar Zeeland, maar naar Bussloo. Reden is de scubacache die hier ligt en de hierin aanwezige coin. Deze coin hebben wij in augustus 2012 in Scandinavië achtergelaten en na talloze cache's is de coin nu in Bussloo ondergedoken. Vol goede moed kleden we ons om en bestuderen de kaart nog even goed. We gaan erin bij de betonnen trap recht voor het onderwaterhuis. Het zicht ziet er prima uit, dus dit moet een peulenschilletje zijn. We dalen langzaam af en zien flinke groene velden met hoornblad. De begroeiing loopt hier diep door. Op een meter of acht loopt het zicht flink terug, maar met een meter is het nog prima te doen. We passeren wat zandruggen, waarna we op een gegeven moment een kleiwal tegenkomen. De kleiwal is zo'n anderhalve meter hoog schat ik. We zitten nu rond de tien meter en het zicht is hier 20 tot 30 cm. Ik zie Mariëlle haar lamp nog maar moeizaam terwijl ze stijf tegen me aanduikt. Pfff, dat gaat nog een hele kluif worden om elkaar niet kwijt te raken en ook nog het onderwaterhuis te vinden. Inmiddels op ruim 11 meter overleggen we even. We besluiten diagonaal naar de kant te zwemmen in de hoop dat we dan een lijn kruisen, want met dit zicht is het nagenoeg onmogelijk om het huis op eigen kracht te vinden. Op een meter of acht wordt het weer lichter en hebben we anderhalve meter zicht. Rond een meter of zes is het zicht prima en zien we plots een verankert touw. Yesss, we zitten op de route. Gewoon het lijntje volgen dan maar. We volgen het touw een tijdje en op een gegeven moment kruist deze een lijn. Marielle gebaart dat we goed zitten en dat we op weg naar de bus zijn. Deze lijn bevindt zicht op sommige stukken ruim boven het zand en na een paar minuten wordt het zicht op een meter of acht weer slechter. In de stofmist zien we plots de bus. De lijn zit vast aan het dak en we gaan op zoek naar de lijn richting het onderwaterhuis, die hier zou moeten beginnen. We zwemmen twee rondjes rond de bus. Het zicht is waardeloos, maar als er een lijn aan de bus vastzit moeten we die toch kunnen vinden! Helaas vinden we helemaal niets. We overleggen even en besluiten nog even uit te zwemmen richting het oosten. Mogelijk ligt de lijn onder het zand en komt hij verderop weer boven. Na paar minuten geven we het op. Onder de tien meter is het zicht echt knudde en zonder lijn hebben we er geen vertrouwen meer in. Erg jammer, we zwemmen naar het westen en op een meter of zes komen we twee zoetwaterkreeftjes tegen. Ik besluit nog even langs de rietkraag te snorkelen om te kijken of er nog wat snoek of ander spul verscholen zit. Helaas, slechts een dood kreeftje, die eigelijk het succes van deze duik symboliseert. Een DNF, onze rendier-coin gemist en een letterlijke baggerduik. Er zit dus niets anders op om toch nog een keertje richting Bussloo te rijden in plaats van naar Zeeland. Hopelijk is het zicht dan wat beter en/of vinden we wel de lijn naar het onderwaterhuis. |
| |
