| Duik 505 (Bergse Diepsluis, woensdag 26-2-2014, 20.30u) Na zondag een mislukt poging te hebben gedaan om tijdens een nachtduik de zeehond bij de Bergse Diepsluis te spotten, planden we ook voor de woensdagavond maar een duik voor poging 2. Dit keer met Raymond en Fred, een trio duik dus. In de ochtend kreeg ik nog een berichtje van Raymond, of hij zijn macro- of groothoeklens zou monteren. Ik hoopte natuurlijk de zeehond te gaan zien, dus een macrolens was uit den boze voor vanavond vond ik. Dat kan een heel jaar nog en stel je toch eens voor…! Fred meldde ook dat hij nog zou komen, dus voor de laatste woensdagavond dat ik het zonder mijn vaste buddy Frank moet doen waren we gezellig met zijn drieën. Op de parkeerplaats trof ik Fred als eerste, hij was er al een flinke tijd en ik vroeg meteen of hij de zeehond toevallig al had gespot. Het was immers pas 19.15u en de avonden beginnen stiekem al wat langer te worden. Er was nog wat restlicht boven de Oosterschelde. Fred bevestigde dat hij de zeehond nog even gezien heeft. Ik was niet te houden en ging ook boven aan de dijk kijken en tuurde het hele water oppervlak af naar enig spoor van de zeehond. Maar na zo’n dik 10 minuten had ik nog niets gezien, heel even dacht ik een kop te hebben gezien, maar dat wimpelde ik maar af als een hersenspinsel. Raymond was ook lekker op tijd en hij maakte even kennis met Fred, waarna we snel onze spullen optuigde. Wederom had ik een gezonde dosis spanning en ook Raymond gaf toe meer spanning te voelen dan bij een normale duik. Gelukkig, ik hoef me dus niet te schamen…. Bij het water aangekomen liet ik mijn duiklamp eens goed over het water scheren in de hoop al iets te zien. Dat was niet het geval en dus trok ik op mijn gemak mijn vinnen aan, poetste mijn duikbril nog eens schoon en gingen we gezamenlijk te water. We zouden naar rechts gaan en maar zien waar we een beetje uitkwamen. Diepte hadden we geen zin in met het idee om tijdens een nachtduik een zeehond voor je neus te zien verschijnen. We doken over de wat saaie zandbodem en bij de oesterbankjes speurde ik met 1 oog naar interessante onderwerpen en met het andere hield ik de achtergrond in de gaten. Het blijft een vreemd idee vond ik. Ik maakte maar wat testfoto’s van deze oesterbankjes, zodat ik wist of mijn instellingen goed stonden. Ook probeerde ik nog even wat flitsposities uit, zodat ik maximaal gereed was voor een eventuele ontmoeting. In het water passeerde weer een aantal glasaaltjes en ik zag zowaar weer het eerste meloenkwalletje voorbij drijven. Over de millennium wratslakken struikel je bijna, maar met de 9-18mm lens gemonteerd zijn dat niet de onderwerpen die mijn interesse hadden. Een aantal oude sepiatentjes, vol met zakpijpjes, waren dan weer wel een leuk foto object en dus belaagde ik die maar even met wat flitsgeweld. Bij Fred zijn octopus zag ik lekken en besloot hem daar even op te wijzen. Zo gaf ik hem de kans om hier rekening mee te houden en het eventueel op te lossen. Maar zulke lekkage zijn onder water meestal niet op te lossen. Een stukje verder seinde ik Raymond om wat modelfoto’s te maken. Eerst maakte ik er een paar van Raymond en hij maakte er daarna een paar van mij. Best lastig in het pikkedonker, ondanks de focuslampjes. Je ziet op je display amper waar je de ruimte op de sensor mee vult. Maar wel leuk om te doen en zo hebben we iets om te ruilen. Na deze fotosessie seinde ik Fred en Raymond om te keren, beiden seinden me OK terug en startten we onze weg terug. Op het zand vond ik een flinke schol die een groot litteken had bij zijn vin. Foto’s maken was lastig en ik liet Fred maar zijn gang gaan. Inmiddels waren we op zo’n 3m diepte aan het duiken en naderden we de trap weer. Raymond bleef wat achter en Fred volgde me wel. Ik was inmiddels wat harder gaan vinnen, want ik had het fris en met dik 70minuten op de teller vond ik het weer welletjes. Net voordat ik bij de instap was, kwam er een dikke zilverkleurige paling op me af gezwommen en bleef nog even mooi op het zand zitten voor een foto. Zo…die heb ik dan nog even in de pocket dacht ik. Bij de instap kwam ik boven en Fred volgde. Raymond lag nog een stukje terug en ik zag dat hij nog aan het fotograferen was. We wachtten nog even op hem en met zijn drieën liepen we toch wat teleurgesteld terug naar de auto’s. Helaas ook deze duik dus geen zeehond en ik moet zeggen dat ik er ook maar niet meer aan ga denken. De volgende keer gaan we maar weer naar een andere duikstek…...denk ik. Max. diepte 6.5m, temp. 6gr.C., zicht 2-3m, duikduur 74min. |
| |
