| Duik 499 (Bergse Diepsluis, woensdag 22-1-2014, 19.30u) De maand januari is nog niet om en vanavond ga ik al met buddy nummer 3 op pad. Dit keer plan ik een duik met Fred en kiezen we voor de Bergse Diepsluis om een ontmoeting met een snotolf wat te vergroten, we hebben immers al meerdere meldingen voorbij zien komen. De Bergse Diepsluis is voor mij slechts 45min rijden en daarmee de dichtstbijzijnde duikstek in Zeeland. Toch kom ik er niet heel vaak, reden daarvoor is dat ik het maar een erg zanderige stek vind en het landschap daarmee verre van interessant. Gek genoeg is het wel een duikstek waar je toch altijd weer voor verrassingen kan komen te staan, dus met enige regelmaat keer ik er wel terug. Het doel van vanavond is toch wel het vinden van een snotolf, zo eerlijk moet ik wel zijn. Fred dacht daar hetzelfde over, dus daar waren we het snel over eens. Ik kon vandaag lekker op tijd vertrekken en was dus ook al om 19.00u op de duikstek. Fred was er al eerder en na een kort praatje werd het tijd om ons om te kleden. Het was gelukkig droog, maar er werd nog wel regen voorspeld, geen tijd te verliezen dus. Eenmaal klaar voor de duik trokken we erop uit, richting de trap. Het was een dik uur na hoogwater, dus het ondiepe gedeelte had nog voldoende water om wat te speuren. Daar was deze week ook de snotolf gezien, dus nemen we de gok en gaan naar rechts. Eenmaal onder water merkte ik meteen dat mijn rechter handschoen lekte. Snel ging ik terug omhoog en kon de handschoen een tweede keer wel lekvrij monteren. Gelukkig ging het echt maar om een paar druppels, want ik was er snel bij. Het water voelde erg koud aan op mijn gezicht, ik wist meteen dat het de 6 graden niet meer zou overstijgen. Het water was wat melkachtig door het aanwezige stof, maar door het ontbreken van andere duikers en golven bleef dat in ieder geval netjes constant. Het rustige water was daardoor prima om te zoeken naar een snotolf. Mijn lamplicht kwam niet zo ver als de laatste duiken bij Dreischor, maar als hij voorbij zou zwemmen zou ik hem zeker gaan zien dacht ik nog. Fred volgde en maakte af en toe wat foto’s. Ik had voor vanavond de 9-18mm lens gekozen en dat was achteraf een slechte keuze. Door het zicht en eigenlijk ook door het ontbreken van een geschikt landschap heeft zo’n 9-18mm lens niet veel zin. Stiekem hoopte ik op een snotolf en dan zou het weer wel van pas kunnen komen. Het werd daarom een beetje een alles of niets duik qua fotografie. Ik probeerde nog wel wat op stukjes wier en de oesterbankjes, maar dat kwam allemaal kleurloos over door het fijne stof. Ineens viel mijn oog op een oranje-groen vlekje op een stuk wakame blad naast een strandkrab. Ik zag het vanaf ongeveer 2m afstand, maar meteen wist ik waar het om ging. Het was namelijk een jong snotolfje, van zo’n 5cm!! Snel seinde ik Fred om ook te komen kijken. Een snotolf van dit formaat had ik nog nooit gezien, dus ik was erg enthousiast. Ik baalde nu nog meer dat ik niet de standaardlens of de macrolens bij me had! Maar toch probeerde ik er wat van te maken, zodat ik eventueel met wat hulp van Photoshop een beetje toonbare plaatjes kon maken. Om beurten maakten Fred en ik foto’s, want het diertje zwom vrolijk rond dit wakame blad, alsof dit zijn huisje was. Na zo’n 10minuten was het leuk geweest en kroop het diertje te diep weg en besloten we het verder met rust te laten. Wat een leuke ervaring was dit zeg, normaal gesproken zie je alleen die hele kleintjes van zo’n 1-2cm in de zomer. We doken verder en op een gegeven moment wees Fred me op een brutaal galathea kreeftje en ik moest 2 keer kijken voor ik zag wat hij aanwees. Een stuk verder zag ik wat millennium wratslakken kruipen en de nodige heremietkreeften natuurlijk. Verder barstte het ook van de garnalen die in groepjes op het zand zaten. Hun oogjes lichtten mooi op in mijn lamplicht. Fred wees nog een galathea kreeftje aan, die gek genoeg open en bloot over het zand liep! Wat een vreemd gedracht. Fred dook ietsje voor me uit toen mijn oog viel op een wel erg grote grondel….oh wacht, dat is geen grondel, maar een vorskwab! Ook dit dier lag open en bloot op het zand achter een met roodwier begroeide oesterbank. Wat een vreemd gedrag voor een vorskwab dacht ik nog. Meestal zwemmen nerveus rondjes in holletjes. Fred kwam ook nog even kijken nadat ik wat foto’s had gemaakt, maar helaas hadden we per ongeluk toch wat stof gemaakt en werd het zicht even minimaal. Slecht van ons, maar ja…dat gebeurt nu eenmaal wel eens. Na zo’n 45minuten draaiden we om, om op een diepte van zo’n 3m nog maar eens flink de omgeving af te speuren naar een volwassen exemplaar van een snotolf. Maar dat mocht helaas niet baten. Na een dik uur kwamen we boven, op zich wel tevreden met het kleine snotolfje, maar toch enigszins teleurgesteld. Een Belgisch buddypaar ging net te water en we wensten hen een fijne duik. Toen wij echter bij de auto stonden en nog nagenoten met een bakkie koffie, kwamen ze al weer terug. Het vriendelijke buddypaar vertelde dat een van hen te weinig lood bij zich had en dus maar 10minuten hadden gedoken. Maar dat waren dan wel meteen de meest gave 10minuten die je maar kunt verzinnen!! Ze werden namelijk vergezeld door een zeehond, die bij de dame van het stel in haar vinnen had gebeten. Het dier heeft daarna ook nog even op de kant gelegen, zodat ze hem goed konden bekijken. Fred en ik wisten niet wat we hoorden en dus stoven we terug naar de waterkant met onze duiklampen…..helaas, zonder resultaat. Geen zeehond meer te zien. Wat een gave ervaring voor deze duikers zeg, wij waren maar wat jaloers! Max. diepte 7.5m, temp. 5gr.C., zicht 1-3m, duikduur 67min. |
| |
