| Onze vorige poging op 6 december viel in duigen vanwege de storm en het sluiten van de kering. Vandaag zag het er een stuk beter uit voor een zoektocht naar de slakdolf. Tijdens het omkleden waren we de enige bij de brug, maar als we de trap op willen lopen komt Filip net aanrijden. Na een wandelingetje richting de Val gaan we bij de bocht in de dijk te water. Gelukkig zonder kleerscheuren, maar de volgende keer niet vergten ons touw mee te nemen. Het zicht is de eerste twee meter oké, maar dan wordt het wel heel erg stoffig en houden we maar zo'n 20 a 30 cm over. We gaan verder met de buddy-lijn, omdat we elkaar anders zeker gaan kwijtraken. In de vijftien jaar dat we duiken hebben ons lijntje pas driemaal gebruikt, maar gezien de te verwachten diepte willen we elkaar nu liever niet kwijtraken. Nu we zeker weten dat we elkaar niet uit het oog zullen verliezen zakken we vrij rap af een komen rond de 13 meter een geweispons tegen met slakdolf-eitjes. We zoeken naar de eigenaar maar die wordt niet gevonden. Op 16 meter valt mij oog ineens op een slakdolf met luipaardprintje. De watertemperatuur stijgt spontaan vijf graden. Het is echt een schitterend beestje. Helaas zit hij behoorlijk onder het stof, maar uiteraard gaat Marielle direct aan de slag om er wat moois van te maken. Zo'n buddy-lijn is echt heel handig om elkaar niet kwijt te raken maar foto's maken met een buddy-lijn is echt drie keer niks. Ik laat Marielle maar even vrij, zodat ze dat ‘blok aan haar arm’ kwijt is. In mist lig ik op een halve meter te wachten tot ze klaar is. Echt jammer dat ik niet mee kan kijken. Na een kleine tien minuten is Marielle klaar en bekijk ik het diertje nog even met onze duikloep. Wauw, wat een gaaf beestje.Vervolgens gaat debBuddy-lijn gaan weer vast en we zakken weer verder naar ruim 21 meter. Boven het zand is het zicht af en toe echt meer dan dramatisch, je gaat er scheel van kijken. Gelukkig zitten er af en toe stukken tussen, die beter (kleine halve meter) zijn. We vinden ook weer een luciferslakje, blauwtipje en een dappere oprolkreeft, die ons boven op een rots blijft aankijken.Rond de 20 meter zien we een enorme zeedonderpad, welke echt schitterend van kleur is. Op 21.3 geeft Mariëlle een korte ruk en laat mij vol trots de tweede slakdolf van vandaag zien. Dit keer een zebra-exemplaar. We duiken al vijftien jaar en hebben in al die jaren slechts éénmaal een slakdolf mogen vinden. Nu vinden we op één dag binnen een half uur twee schitterende exemplaren, hoe gaaf is dat. Ik zie dat we nog 6 minuten van de deco zitten, dus echt veel tijd voor de foto is er niet meer. Met nog 1 min te gaan gaan we weer omhoog, maar pakken zoals verwacht toch nog 7 minuten deco mee. Als we boven komen zijn we nog ruim van de oude instap verwijderd. De stroming is inmiddels behoorlijk snel aangetrokken (springtij). Ik duik nog even onder en ben in no-time bij de trap. Een relatief korte duik maar voor ons wel eentje om in te lijsten. |
| |
