| Duik 466 (Zoetersbout, woensdag 21-8-2013, 20.00u) Woensdagavond, normaal gesproken de avond om met mijn vaste buddy Frank te duiken. Hij is echter nog 2 weken op vakantie, dus moest ik weer op zoek naar een andere buddy. Toevallig sprak Fred de Gast mij via Facebook aan en we plande spontaan een duik bij Zoetersbout. Fred heb ik een paar keer aan de waterkant ontmoet en verder spreek ik hem af en toe via Facebook. Dus het was leuk om nu eindelijk eens samen te gaan duiken. Wat dat betreft is het dan weer niet zo heel erg dat een vaste buddy op vakantie is, want het geeft me wel de gelegenheid om dit te doen. Ik had niet zo veel zin in het Grevelingenmeer en wilde graag weer met de macrolens op pad in de Oosterschelde. Ik hoopte stiekem om net als voorgaande jaren weer wat baby sepia’s te vinden op deze duikstek en wellicht ook weer eens wat slakje. Fred was al vroeg aanwezig op de parkeerplaats en toen ik aan kwam rijden, begon het ook al “gezellig” druk te worden. We schudden elkaar de hand en praatten wat bij. Eventjes wierpen we een blik over de dijk om te kijken of we wellicht toch aan de linkerkant van de nol zouden kunnen instappen, maar dat plan hebben we maar laten varen. Dus we moesten wel even rekening houden met een stukje flinke stroming om de nol te passeren. Het was immers bijna springtij en precies tussen de hoog- en laagwater kentering in. Maar uit ervaring weten we dat dit even een stukje doorbijten is en dan kom je weer in rustig “vaarwater”. Terug onder aan de dijk liepen we Ron Offermans tegen het lijf, die net van een mooie duik bij Dreischor kwam. Hij vertelde ons dat hij bezig was met zijn voorbereidingen voor de workshop die hij op 8 september op het NOB duikfestival zal gaan geven. Helaas moest ik toegeven dat ik zelf niet aanwezig zou zijn. Jammer, want het onderwerp is “Flitsen bij slecht zicht” en dat kan iedere onderwater fotograaf in Nederland wel gebruiken als basiskennis. Ook vertelde hij dat hij voor de diverse flitsposities allerlei namen aan het verzinnen was, zoals de reeds bekende naam “konijnenoren”. De overige namen zullen de aanwezigen op het festival wel gaan horen….! Nadat we ons hadden omgekleed, liepen we richting de trap. Ron ging voorop en zou heerlijk solo te water gaan. Het water stond nu nog net goed genoeg om fatsoenlijk te water te kunnen. Dat zou na onze duik wel anders gaan zijn helaas. Eenmaal klaar voor de duik, gaven elkaar het OK sein en gingen onder. Het zicht viel in het eerste stuk niet heel erg tegen en we werden door een lichte stroming richting de nol gebracht. Daar werd het echter toch wat slechter en op een diepte van zo’n 7m zag ik Fred nog net. Gelukkig heeft Fred een flitslampje op zijn vest, waardoor ik hem goed terug vind. Mooie toevoeging aan de duikuitrusting moet ik zeggen. Zoals verwacht kwamen we even in de sterke stroming en moesten we even flink trappen om er door te komen. Nadat de stroming weer wegviel, werd het zicht ook een stukje beter en scharrelde we allebei op ons gemak rond. We vonden wat Bruine plooislakken, zeeappels, veel Groene golfbrekeranemoontjes en hooiwagenkrabbetjes. Ik keek ook weer goed naar de diverse slibanemoontjes, maar dit keer kon ik niet echt mooie foto’s van maken. Het was toch wat stoffig en op de een of andere manier had ik vandaag geen topdag qua foto’s. Fred seinde me op een gegeven moment om te komen kijken naar iets wat hij had gevonden. Toen ik naar hem keek zag ik voor me 2 duidelijke slierten van een flinke Kompaskwal. Ik schrok en dook weer naar beneden om deze kwal voorbij te laten drijven. Toen ik nog eens keek, was hij nog niet verdwenen en wachtte ik nog maar even. Mooie dieren, maar ik zit niet op een aanraking te wachten op de blote delen van mijn gezicht. Dat heb ik eerder gehad met Blauwe haarkwallen bij Burghsluis en die ervaring vond ik genoeg. Toen de manometers 100bar aangaven, seinde ik Fred dat het tijd was om weer om te keren. Nu hoefden we niet meer zelf te vinnen, want de stroming bracht ons weer in no-time terug richting de nol. Daar waren we inmiddels op slechts 3m diepte aangekomen en dan is het even heerlijk driften met aanzienlijke snelheid. Best leuk eigenlijk! Stroming is nu eenmaal iets wat je voor je moet laten werken, niet tegenwerken. Toen we weer in de buurt van de instap waren aangekomen, op de open zandvlaktes, ging ik nog maar eens op zoek naar baby sepia’s. Maar helaas vond ik niets. Ik zag nog wel een mooi jong exemplaar van de Zeedonderpad, maar Fred was net wat te ver weg om hem te laten zien. Na zo’n 75minuten kwamen we weer boven, samen met de inmiddels redelijke grote groep duikers die toch echt veel later dan ons te water waren gegaan. Blijkbaar duikt niet iedereen altijd lekker lang. De parkeerplaats was ook vrij snel leeg toen wij onze spullen af deden. Het was geen bijzondere duik helaas…… Met Fred en Ron praatten we nog wat na en gingen daarna huiswaarts. Hopelijk wordt de volgende duik wel weer interessant! Dat wordt weer een driftduik vanaf de haveningang van de Val naar de Zeelandbrug met Gijs. Maximale diepte 9m, temp. 20gr.C., zicht 1-3m, duikduur 75min. |
| |
