| Na een oppervlakte interval van een uur staan we weer klaar om te water te gaan. Timo is, met zijn gids José, alweer vertrokken richting het eilandje Tortuga. Wij gaan wat dieper kijken en hopelijk vinden we nu ook een rifhaai. Het is wederom weer een waar feest en de spagetti van murenen blijkt maar doorgaan. Nu en dan een mooie schorpioenvis en de enorme visscholen in het blauw blijven immens. Onze Russische duiker heeft tijdens de pauze wat tips van onze gids gehad omdat niet meer onder het rif te lopen, maar wat meer liggend te gaan duiken. Helaas slaat hij hier (letterlijk)wat in door en loopt op een gegeven moment op zijn handen en als daar dan allemaal zeeegels liggen hou je je hart vast. Ik zie diverse naalden uit zijn handen steken, maar hij blijft lachen. Na 23 minuten worden we weer van hem verlost. We duiken rustig verder en vinden nu de ene naaktslak na de ander. Blijkbaar moet je deze ook even leren herkennen. Rond de vijftien meter op het zand zien we ineens drie mooie rifhaaien. Foto's maken blijkt lastig, die dieren zijn namelijk erg bang van onze bellen. Marielle houd haar adem in, dichterbij, dichterbij, dichterbij, klik, uitademen en weg zijn ze. Helaas dus geen tweede kans voor één foto. Wat hoger op het rif een grot met nog twee wat grotere rifhaaien. Helaas is het hier erg stoffig. Op de rotsen ontdek ik een cowry en de gids laat ons nog een flinke langoust zien. Lekker rond de twaalf meter scharrelen we rond en vinden we nog een rustende schildpad. Plotseling trekt de gids onze aandacht. Hij heeft iets bijzonder gevonden. Het is duidelijk iets kleins, maar wat bedoelt hij nu? Ineens valt bij ons het kwartje,.... gaaf,... een oerangoetangkrab. Het ander buddy-paar is maar matig geinterresseerd en zwemt door. Mariëlle is flink aan het ploeteren om iets fatsoenlijk op de foto te krijgen. Het Orangoetang-krabbetjes is leuk, maar niet zo fotogeniek en erg klein. Helaas heb je met gids en een duikgroep altijd net wat minder tijd dan je wenst. Ik ga nog even tussen Marielle en de groep hangen, maar dan moeten we toch verder omdat we anders de aansluiting verliezen. Als we het teken krijgen dat de duik beëindigd gaat worden vinden we net wat naaktslakken en een mooie murene. Terwijl Marielle foto's aan het maken is, zwem ik even naar de gids en vraag of we nog even mogen blijven voor een paar foto's. Lucht zat en gelukkig krijgen ruim tien minuten extra. |
| |
