| Duik 451 (Den Osse, Nieuwe Kerkweg, 4-7-2013, 21.15u) Ondanks dat ik 1,5 week geleden nog gedoken had, was de behoefte om te duiken erg groot. Een week vol drukte door de operatie van mijn vrouw Cindy en daarna ook de operatie van mijn vader, hakt er wel in. En een lekker stukje bellen blazen is dan de beste remedie om die extra rust te vinden, gecombineerd met wat fotograferen. Heerlijk gewoon! Voor vanavond had ik een oproepje op Facebook geplaatst en eigenlijk niet helder nagedacht en Gijs gewoon even berichtje gestuurd. Hij reageerde zelf dus op mijn oproep en zodoende was het sinds eind mei weer tijd voor een duik met Gijs. De laatste duik met hem was een hele mooie sepia duik met goed zicht en veel sepia’s. Maar die tijd is voorbij, tijd voor ander soort duiken. Ik had echt weinig zin in stroming en eventueel slecht zicht, dus ik gaf aan liever even de Grevelingen te doen. Gijs opperde daarop om bij de Nieuwe Kerkweg te gaan duiken en dat leek me wel wat. Lekker scharrelen in het ondiepe, beetje langs het wandje, rondje reefballs, je kent het wel. Ik zou wat later met hem afspreken, want het begin van de avond stond in het teken van een bezoekje aan mijn net geopereerde vader. En dat is uiteraard het aller belangrijkste. Maar omdat hij nog niet echt aangesterkt is na de narcose, was ik na een half uurtje weer weg en reed richting Zeeland. Precies tegelijk kwamen Gijs en ik aanrijden en reden de nagenoeg lege parkeerplaats op. Onder het omkleden praatten weer wat bij en daarna liepen we rustig richting de steiger. Daar was nog een opleiding bezig, waar 3 man aan deelnamen, dus het was verre van druk op de stek. Ik vroeg nog hoe het zicht was en kreeg niet het antwoord waar ik op hoopte. Deze duiker meldde namelijk dat het zicht redelijk was en niet over hield. Hmm, hoe tref ik het toch steeds? Gijs sprong van de steiger en ik ging weer van het trapje, om mijn cameraset te beschermen. Even ontluchten en we gingen onder. In dit ondiepe gedeelte was het zicht goed, ik had meteen een heerlijk relaxt gevoel. Het scharrelen begon meteen, want het aantal groene wierslakken is hier nog steeds erg groot. Ook de grondels zijn zwaar vertegenwoordigd en het krioelt er van allerlei klein spul. Heerlijk, hier was ik echt aan toe!! We doken heerlijk rustig en letten daarbij niet op ons kompas, opeens had ik door dat we gewoon weer tegen de duik aan gedoken waren…haha. Ok, dat hoeft nu ook weer niet, dus we draaiden om en gingen nu wel richting het iets diepere gedeelte. In en op de oesters vallen de vele botervisjes op, maar ze zijn allemaal zo beweeglijk, dat ik geen poging hoef te doen om er foto’s van te maken. Jammer, want ze zijn erg fotogeniek. Het zicht werd richting de 5m diepte toch een stuk slechter en op sommige stukken echt minder dan 1 meter. Bah, hier had ik absoluut geen zin in, maar gelukkig is het voor macro fotografie niet zo heel erg. We doken langs het wandje en ook hier zat best veel leven. Er liep een groot aantal kreeften vrij rond en varieerde sterk van grootte. Er zaten oude “jongens” tussen, maar zeker ook een hoop jonge exemplaren. De anemonen zijn ook sterk vertegenwoordig en zijn altijd een dankbaar object om te fotograferen, toch kan het wat afgezaagd worden qua compositie, dus ik heb het verder maar gelaten voor wat het was. Wel probeerde ik een zeedahlia te vinden, maar dat is niet gelukt. Een zeenaald bleef gewillig poseren en daar maakte ik nog wel een aardige foto van, maar van de zwarte grondels wilde het maar niet lukken. Net als op mijn 2e dag NK kreeg ik ze maar niet voor de lens. Uiteindelijk gaf ik het op en heb ik een tijdje niets gefotografeerd. Gijs seinde dat hij naar de reefballs wilde en ik volgde hem. Niet veel later vonden we ze inderdaad en we keken er even rond. In de reefballs zaten ook weer flinke kreeften. Uiteindelijk kwamen weer op het ondiepe gedeelte terecht aan het einde van de duik en hier vonden we de nodige puitaaltjes. Helaas waren ook deze vissen te beweeglijk en bleven niet liggen voor een goede foto. Wel probeerde ik nog een laatste keer de grondels op de plaat te krijgen en eindelijk vond ik 2 grondels die erg nieuwsgierig van aard waren en niet achterdochtig en dus mooi bleven liggen. Gelukkig, toch nog gelukt! Na precies 100minuten staken we onze hoofden weer boven water en ik had nog exact 50bar over. Eerlijk is eerlijk, dat is meer geluk dan wijsheid, want ik heb na de 70min niet meer op mijn duikcomputer en manometer gekeken. Dat krijg je als je helemaal in je element bent! Topduikje dus en voor herhaling vatbaar. Maximale diepte 8m, temp. 17gr.C., zicht 1-4m, duikduur 100min. |
| |
