| Duik 450 (Stavenisse, 23-6-2013, 20.00u) Het waaide flink deze zondag en we besloten toch de Oosterschelde op te zoeken, maar dan bij Stavenisse in de hoop dat het daar mee zou vallen met de golven. Dit bleek helaas een verkeerde gok! Toen we op de parkeerplaats arriveerden zagen we het meteen, een flinke deining van uit westelijke richting, dus het zicht zou hier niet veel bijzonders gaan zijn. Aangezien we eigenlijk ook geen andere opties meer zagen, besloten we toch maar te duiken. Je leert er altijd van en ach…we waren er nu toch. Ik had mijn flitser voorzien van knopverlengers en ik die wilde ook even testen. We kleedden ons dus maar op ons gemak om en dat kon gelukkig droog, want op de weg naar de duikstek hadden we flinke regenbuien. Dit waren waarschijnlijk ook de allerlaatste buien van de avond. Eenmaal aangekleed wandelden we over de trailerhelling te water en hadden daar toch best wat moeite om overeind te blijven. De deining was echt serieus vandaag….dat zou nog wat beloven! Eenmaal klaar voor de duik besloten we goed bij elkaar te blijven en mochten we elkaar tijdens de duik toch gaan kwijtraken, dan zouden we maximaal nog 15minuten solo doorduiken. Op die manier zouden we dan in ieder geval nog wat kans hebben om een beetje van het onderwaterleven te genieten. Toen we ons lieten zakken in het troebele water, was het zicht inderdaad minimaal. We hadden ook afgesproken om niet te veel te treuzelen en rond de 6m te gaan kijken en hopen dat daar de deining wat minder voelbaar zou zijn en het zicht wat beter. Onderweg richting die 6m hielden we elkaar goed in de gaten en gelukkig ging dat ook wel aardig. Op de gewenste diepte was helaas de deining nog steeds voelbaar en het wier bewoog voor mijn ogen zodanig dat ik hier nog steeds een beetje het gevoel had dat je er zeeziek van zou kunnen worden..pfff, beetje jammer. Tussen het stof door probeerde ik wat leuks qua leven te ontdekken, maar eigenlijk had ik er niet echt de aandacht voor. Een zeester die er redelijk voor lag, probeerde ik nog te fotograferen met mijn macrolens, maar eigenlijk ging het echt niet. Bij het instellen van de flitser merkte ik dat ik al 1 van de knoppen verloren was en vloekte dus even flink in mijn ademautomaat. Nou ja, het is niet anders. Frank zag ik nog in de buurt en probeerde toch nog een foto te maken van een andere zeester, maar na een paar pogingen gaf ik het op. Toen ik opkeek was ik Frank kwijt en heb even gewacht maar het mocht niet baten. Wat we van tevoren al dachten, gebeurde ook…we raakten elkaar kwijt. Maar goed, met goede afspraken berustte ik me in dit feit en scharrelde dus nog maar even wat verder. Er kwamen wat stukken waar het zicht toch nog de redelijke kant op ging, dus ik kreeg weer hoop. Niet dat ik Frank nog terug zou vinden, maar dat ik toch nog wat ging zien. Uiteindelijk had ik stiekem niet echt veel zin meer, dus gaf ik het op en zwom richting de kant. Even dacht ik nog dat ik Frank wel kon gaan halen om op deze plek verder te duiken, zodat we wat zicht zouden hebben. Maar toen ik aan het oppervlak kwam, zat ik vrij snel hopeloos vast in het bessenwier en had de grootste moeite me hieruit te wurmen. Ook Frank was al aan het oppervlak en gaf met zijn arm het OK teken. Ik antwoorde met hetzelfde teken en zwom uiteindelijk met een hoop wier aan mijn lijf richting de trailerhelling. Einde duik dus! We waren het er beiden over eens dat toch goed was om te gaan, het was weer leerzaam en vervelend was het nu ook weer niet. Volgende keer weer beter. In de auto ging ik meteen even zoeken naar de verloren knop, want ik had het idee dat ik die niet onder water was verloren. En na wat zoeken bleek dat ook te zijn, de bewuste knop lag op de achterbank en is er waarschijnlijk af gesprongen toen ik de cameraset in de kinderstoel legde. Goed…toch een goed einde. Maximale diepte 6,5m, temp. 16gr.C., zicht 0-1,5m, duikduur 25min. |
| |
