| Duik 448 (Halverwege, 14-6-2013, 13.00u) Na de eerste duik van de dag bij de Bergse Diepsluis met slecht zicht, had ik me toch ietsje meer zicht voorgesteld voor een 2e duik. De 2e duik van de dag zou ik met Paul gaan doen bij de Halverwege, om toch nog een keertje sepia’s te zoeken. Voor mij niet per se nodig, maar Paul wilde graag nog betere foto’s van deze mooie dieren maken. Ik wist dat Cornelis en Marco er ook waren, want die had ik ’s morgens bij de Bergse Diepsluis al gesproken. Onderweg naar de Halverwege besloot ik Cornelis te bellen om na te vragen hoe het zicht momenteel is. Gisteren was de wind erg sterk en er was veel regen, niet de best ingrediënten voor goed zicht. Dat bleek dus al wel bij de eerste duik van vandaag. Helaas kreeg ik Cornelis niet te pakken en dus stemden Paul en ik af het gewoon te gaan proberen. Op de parkeerplaats stonden al wat meer auto’s, maar druk was het nog niet. Ik had er echt zin in en vulde alvast de fles die ik vanochtend leeg had gedoken met Babette. Mijn set bouwde ik alvast op in afwachting van Paul. Maar die kwam niet veel later en we maakten eerst kennis met elkaar. Tot nu toe hadden we elkaar alleen nog via Facebook gesproken in een groep voor Olympus PEN gebruikers. Altijd leuk om nieuwe mensen te leren kennen en vandaag waren het dan zelfs 2 personen, want ook Babette had ik niet eerder gezien. Naast me stond een Belgisch buddypaar een ik werd aangesproken met “ben jij René Weterings?”. Ik antwoorde ja en hij stelde zich voor, ook hij bleek iemand te zijn die ik alleen nog via Facebook “kende”. Aangenaam kennis te maken, dit keer met Olivier! Hierna werd het tijd om te gaan omkleden en richting de Halverwege te gaan wandelen. Het was daar prima weer voor, net niet te warm en het windje verkoelde ook nog wat. De wandeling er naartoe hebben we rustig aan gedaan, want anders kom je er al met een verhoogde hartslag en bezweet aan. Het was laag water, dus het te water gaan is even voorzichtig aan doen. Het touw wat als een leuning zou moeten dienen hangt veel te slap en daardoor te laag, dus echt functioneel is deze niet. Ook in het water is het oppassen, want daar liggen wat stenen op het pad en je struikelt er makkelijk over. Maar goed, het lukte en na een paar minuutjes konden we onder water. Vanaf de kant hadden we al gezien dat het zicht niet veelbelovend was. Onder water werd dit meteen bevestigd, want veel meer dan 1m was het niet en daarbij was ook veel stof aanwezig. Paul volgde mij en ik dook richting de 6-7m om naar sepiatentjes te gaan zoeken. Die vonden we ook, maar ik vond er maar geen sepia’s. Ook het aantal eitjes op de stokken vond ik erg tegenvallen. Op een gegeven moment was het zicht net genoeg om van ongeveer 1,5m een sepiapaartje te ontdekken. Snel seinde ik Paul en die kwam kijken. Helaas waren deze sepia’s erg schuw en het was daarom lastig om ze in de gaten te blijven houden in dit zicht. Paul probeerde wat foto’s te maken, maar ik had niet het idee dat het echt de moeite was. Ook ik probeerde het nog maar eens, maar het lukte niet. De sepia’s zwommen steeds weg en op een gegeven moment was ik niet alleen de sepia’s kwijt, maar ook Paul. Zoals afgesproken zouden we 1 minuutje zoeken en daarna opstijgen naar het oppervlak. Dat deed ik dus en daar trof ik Paul ook weer aan. We hadden inmiddels pas zo’n 25 minuten gedoken en besloten om de duik gewoon weer verder af te maken. We zwommen eerst even terug naar de kant en vanaf daar doken we weer richting de 6-7m. Wederom speurden we ieder sepia tentje af, maar het enige wat we vonden waren de eitjes van sepia’s en van pijlinktvissen. Ook de eitjes van de pijlinktvissen waren niet in grote getalen te vinden. Zigzaggend tussen de 6-9m had ik steeds de hoop om nog wat te vinden, hoewel die hoop toch snel vervloog. Uiteindelijk kwamen we weer bij de grof gebouwde bouwwerken van Joop en Felice op zo’n 6,5m diept, die mooi begroeid zijn met hele fijne tubularia en grote zeeanjelieren. Nadat we deze uitgebreid hadden bekeken, keerden we om en na een paar minuutjes had ik ons weer precies bij de trap uit laten komen. Sterk staaltje navigeren al zeg ik het zelf….! Na de wandeling richting de parkeerplaats praatten we nog wat na over deze toch wat tegenvallende duik. Althans, het ontbreken van de sepia’s dan. Verder was het toch een duik waarbij we veel gezien hebben en toch hebben we beiden lekker gedoken. Dus het was dan ook voor herhaling vatbaar. Het was een heerlijk dagje vrij met prima weer, gezelligheid en lekkere duikjes. Maximale diepte 7m, temp. 16gr.C., zicht 0,5-1m, duikduur 85min. |
| |
