| Na een praatje met Serge en Gino over het goede zicht en de vele sepia’s besluit ik halverwege de ochtend nog een tweede duik te maken. Het is inmiddels rechts van de trap wat drukker aan het worden, dus ik ga ditmaal de andere kant op. Het is hier wat zandiger en stoffiger maar het zicht bedraagt nog ruim twee meter. Her en der staan wat stokken. Sepia’s zijn hier echter niet te bekennen. Ik zie drie gekruiste stokken staan. Eentje is naast heel veel sepia-eieren voorzien van een trosje pijlinktviseieren. Boven mijn hoofd zie ik weer wat wegschieten, pijlinktvis? Ik ga liggen en na 6 minuten zie ik wat schimmen en ja hoor daar is er een en weg is ie weer. Gedurende drie kwartier heb ik zeven maal een ontmoeting met dit bijzondere dier. Eigenlijk nog veel mooier dan de sepia’s en dat terwijl die sepia’s al zo gaaf zijn om te zien. Na dit avontuur weer op zoek naar de enorme tros pijlinktviseieren die ik twee duiken geleden hier vond. Na een kwartiertje zoeken moet ik stoppen en het water uit, want er moet vandaag ook nog gewerkt worden. Aan de kant roept iemand nog dat duiken ook werken is, maar ik heb toch sterk mijn twijfels of mijn baas het hier ook mee eens is. Onder het genot van Gino’s appelcake rij ik toch vol plezier naar mijn werk. |
| |
