| Na een flinke hagelbui kunnen we ons droog en zonnig omkleden. Na de beklimming van het ‘dijkcolletje’ laten we ons het water inzakken. De duik begint direct met het afspeuren van de steigerpaal. Uiteraard doen wij ook mee aan de nieuwste hype ‘Noordelijke knuppelslakjes zoeken’. Het vinden ervan levert niet zo’n probleem op. Maar het vinden van eentje die wat groter is en fotogeniek zit is een heel ander verhaal. Uiteindelijk vind ik er twee naast elkaar die zo’n 1 cm groot zijn. Mariëlle gaat aan de slag. Ik laat me langzaam wat dieper zakken en ga op kraamvisite bij vadertje donderpad. Pa ligt al op me te wachten. Het is een drukte van jewelste in de eitjes. Alles beweegt nu, dit in tegenstelling tot anderhalve week geleden toen het water nul graden was en de natuur even leek stil te staan. De huidige vier graden is blijkbaar weer voldoende om voor wat leven te zorgen. Ik zie dat een donderpadje bijna uit zijn eitje is. Ik besluit Mariëlle even bij de slakken op te gaan halen en als we samen terugkomen zien we net het donderpadje het eischaaltje van zich af schudden om vervolgens schokkend de grote groene wereld in de zwemmen. Tot mijn genoegen zie ik aan de binnenzijde van de rifbol nogmaals twee donderpadjes uit hun ei ontsnappen. Na 35 min krijg ik de camera en installeer ik mij op de best mogelijk manier voor de rifbol. Vastbesloten ben ik om het komende half uur geen seconde te gaan missen. Diverse donderpadjes schudden heen en weer en ik maak tientallen foto’s. Eens in de 5 minuten komt vadertje donderpad naast me liggen en haal ik de camera weg zodat hij zijn nestje kan verzorgen. Binnen een minuut is hij weer klaar en mag ik weer. Wel lastig om dan het eitje weer terug te vinden. Maar goed ik klaag niet, want het zijn tenslotte niet mijn kindjes en ik ben verbaasd dat de samenwerking eigenlijk zo goed verloopt. Na een uur in het water is het eindelijk zover, met de laatste schokken kruipt hij uit zijn eitje. Ik zie duidelijk de zwarte spikkels op het groengelige lichaampje. Ik druk af en zie hem vervolgens snel verdwijnen. Helaas blijkt dat ik niet op het koppie heb scherp gesteld, zodat alleen de staart en lichaam scherp zijn. Veel van de overige foto’s zijn gelukkig wel haarscherp, natuurlijk niet zo mooi als die van Rinie, maar met onze camera en lenzen denk ik het hoogst haalbare. Met een klein beetje valsspelen (croppen) zijn het mooie foto’s geworden. Het donderpaddenseizoen 2013 kunnen we tevreden afsluiten. Voor foto's zie www.richardenmarielledekok.nl |
| |
