| Duik 401 (Dreischor Reefballs, 30-10-2012, 19.45u) Afgelopen weken stonden in het teken van het vinden van het zeepaardje, nu is het weer tijd om de meer gebruikelijke najaarsduikjes te doen! Zo had ik afgelopen zondagavond het plan om met Gijs te gaan duiken bij de Zeelandbrug, want dat was weer even geleden. We zijn te water gegaan, maar na 10min hebben we het opgegeven vanwege het ontbreken van enig zicht! Dat had een mooie 400e duik kunnen zijn, maar dat werd het dus niet! Toch jammer, hoe een wind die pas vanaf de middag uit het zuiden kwam, zo snel voor slecht zicht kan zorgen. Met Frank had ik deze week afgesproken om op de dinsdagavond te duiken. In eerste instantie ook omdat de kentering dan nog te halen was en we dus bij de Zeelandbrug wilden gaan duiken. Maar na mijn avontuur van afgelopen zondagavond, leek het ons verstandiger om gewoon naar het Grevelingenmeer te gaan. Mijn idee was eigenlijk om dan eens naar de Nieuwe Kerkweg te gaan, maar onderweg veranderde we onze plannen. Stiekem hadden we geen zin om helemaal door de rijden naar de Nieuwe Kerkweg. We reden dus naar Dreischor, om een duikje te maken bij de reefballs. Het was volle maan, wat onderweg al de nodige mooie taferelen gaf. Hij scheen erg mooi op wat voorbij trekkende wolken en er stond ook totaal geen wind. De buitentemperatuur was zo’n 7gr. Celsius volgens de thermometer in de auto, dus het begint al weer fris te worden op onze duikavondjes. Maar gelukkig zijn we sinds 1,5jaar heerlijk “beschermd” met onze droogpakken. Wat een goede keuze is dat geweest zeg, ik heb tegenwoordig echt medelijden met de duikers in natpak, hoewel ik dat zelf ook een aantal winters heb volgehouden. Achteraf gezien gewoon stom, want oh oh…wat geeft een droogpak toch veel meer comfort. Zowel voor, tijdens en na de duik. Ik moet er niet meer aan denken om in blote kont langs de dijk te staan als de temperaturen aan het dalen zijn. Op de parkeerplaats aangekomen zagen we dat we niet alleen waren, er stonden nog 4 auto’s. Later bleek uit hun gesprekken wel dat het iets van een cursus op opleiding was en dat sommige duikers nog niet veel gedoken hadden. Die hebben in ieder geval een prima avondje te pakken. Het Grevelingenmeer lag er als een spiegel bij, waarbij het maanlicht fantastisch mooi weerkaatste op het water. Een lamp was dan ook echt niet nodig om in het donker te kunnen functioneren. Uiteindelijk waren we net zo snel klaar met het aankleden en gingen we toch niet als laatste te water. We spraken af dat we het dijkje linksaf zouden gaan bekijken en later nog wel even bij de reefballs als dat uitkwam. De dijkjes bij Dreischor zijn altijd heel mooi begroeid en dus is er voldoende te zien en (voor mij) te fotograferen. Toen we ons lieten afzakken in het water, zagen we dat het zicht heel erg goed was. Wat een contrast met afgelopen zondag zeg. Zo heb je een duik echt nul-komma-nul zicht en zo heb je 5m+ zicht! Ook wel weer eens lekker, de wat mindere biodiversiteit neem ik dan wel een keer voor lief. Ik focus me wel op het kleine spul voor wat macro foto’s dacht ik nog…. De dijk staat natuurlijk vol met oesters, waartussen kreeften los rondlopen, veel garnalen te vinden zijn en de grondels in dit jaargetijde ook weer stoer op wacht liggen. Een enkele verdwaalde zeedonderpad maakte het geheel af en dus werd weer zo’n typische Grevelingenduik, of beter gezegd…een typische Dreischor duik. Het zicht was zo goed, dat ik mezelf ook weer een keer wilde dwingen om wat meer groothoekfoto’s te maken. Natuurlijk geen echte groothoekfoto’s, want daar heb ik geen objectief voor. Maar goed, met de standaard 14-42mm op de Olympus E-PL2 kun je best een redelijk beeld maken van de omgeving in dit soort condities. Ik vermaakte me in ieder geval prima. Frank gaf ondertussen aan dat we toch maar weer terug moesten en dat deden we dus ook. Hij dook wat ondieper terug en ik dook op de voet van de dijk op zo’n 8m nog even lekker op het gemakje bij de reefballs. Op een van de reefballs lag een zeedonderpad in hele mooie kleuren, ik dacht nog…over een paar weken kom ik hier terug, want dan zijn die mooie rode eitjes van deze vissen er weer! Prachtige onderwerpen voor de foto’s! Na een dik uur kwamen we weer boven en ik had echt genoten. Frank vond het iets minder, maar die had het dan ook best koud. Later bleek dat hij toch water in zijn pak had gekregen, alleen was niet bekend waarlangs. In het maanlicht sjokten we weer terug naar de auto en genoten we nog even na in de auto, onder het genot van een bakkie koffie en een koekje erbij! Maximale diepte 8,1m, temp. 10gr.C., zicht 5m+, duikduur 65min. |
| |
