| Duik 393 (Dreischor Reefballs, 3-10-2012, 20.00u) Het is de hele dag al regenachtig herfstweer met in de middag even een korte pauze, maar bij het pakken van de spullen regent het weer. Frank en ik hebben via sms even getwijfeld wat we moesten doen, maar we besloten dat we “wel zouden kijken”. Dus ik haalde Frank gewoon om 18.30u op we reden richting Zeeland. Aangezien het de hele dag al flink had geregend en er een zuidelijke wind stond met kracht 5 en dat in combinatie met springtij 2 dagen geleden, hadden we beiden het idee dat we de Oosterschelde maar lekker links moesten laten liggen. Letterlijk en figuurlijk in ons geval als je vanaf Bruinisse het eiland op rijdt. We kozen ervoor om te gaan duiken bij Dreischor op de reefballs. Helaas was de N59 afgesloten bij de rotonde met de bekende gele boei erop. Dus moesten een flink stuk omrijden en ik vergat de juiste route te kiezen en kwamen we langs de Oosterschelde en kostte het een kwartier extra reistijd. Ok, dat moet ik op de terugweg even anders doen. Na wat omweggetjes over smalle Zeeuwse straatjes kwamen we eindelijk aan bij Dreischor en waren we enigszins verbaasd dat we niet eens de enige waren die dit smerige herfstweer gingen trotseren. Een busje van de Witte Boulevard stond er met nog 1 auto en wij. Lekker rustig dus. Alsof we het verdiend hadden was het inmiddels ook gestopt met regenen! We konden onszelf dus heerlijk op het gemak aankleden, zonder nat in ons droogpak te hoeven stappen. Erg fijn! Bedankt moeder natuur, dat je ons toch een beetje genadig bent vanavond. Met een vlugge blik over de dijk konden we ook zien dat het Grevelingenmeer er prachtig bij lag met nog net een beetje avondrood in de verte en volledig strak, geen golfje te zien. Het omkleden was nog maar net begonnen of er kwam een auto aanrijden met op de zijkant “Handhaving” erop en we werden met een spotlicht op de auto in het licht gezet door deze vriendelijke ambtenaren. Ze vroegen of we interessante dingen hadden gezien, maar uiteraard was mijn antwoord dat we er nog in moesten. Toch is het goed om te weten dat er wel enig toezicht is, ook al is dit de eerste keer sinds 2006 dat ik een dergelijke auto zie op een duikstek in de avond. We waren toch eerder klaar met aankleden dan de andere 2 buddyparen en op ons gemak sjokten we richting steiger. Met het avondeten in mijn maag, voelde ik me toch niet helemaal lekker. Ook had in mijn hele lijf een beetje spierpijn, wat waarschijnlijk van het hardlopen was. Maar echt topfit voelde ik me niet. Ook Frank was nog net geen 100%, dus we waren beiden blij dat we de juiste keuze gemaakt hadden. Eenmaal op de steiger was ook meteen te zien dat het zicht meer dan goed zou zijn, dus dat stemde ons alweer wat positiever. Enkele minuten later lagen we in het water en konden we genieten van het zicht van meer dan 4m en de mooie dijkbegroeiing. We hadden afgesproken dat we gewoon de dijk eens gingen bekijken, zodat we vandaag een lekkere ondiepe duik konden maken. Met de camera in de hand, had ik al vrij snel het gevoel dat ik vandaag niet veel met de macro voorzetlens zou gaan doen. Daar had ik gewoonweg geen zin in, ik wilde veel liever lekker zweven en genieten van het landschap. Dus ik schroefde de lens er weer af en borg hem netjes op in mijn pocket van het droogpak. Hierna kon ik wat foto’s gaan maken van de oesterbegroeiing en de het leven wat er op zit. De vele grondels en garnalen zijn altijd de diertjes die het meest in het oog springen natuurlijk, maar ook de kreeften waren weer goed vertegenwoordigd en begonnen vrolijk aan hun nachtelijk jachtpartijen. Ze varieerden in grootte van 20cm tot 60cm en de een was wat schuwer dan de ander. Naast dit gebruikelijke onderwaterleven, vond ik ook nog 2 vorskwabben en heeft Frank nog een paling gezien. Verder was het niet veel bijzonders, maar door het goede zicht had ik er toch wel schik in. Frank gaf wel aan dat hij niet goed kon klaren en dus waren we aan een diepte van ongeveer 5,5m gebonden, waarbij ik wel een keer ietsje dieper ging voor een foto. Maar dat mag geen naam hebben. Deze duikstek zal in de winter weer wat vaker door ons bezocht worden i.v.m. het gemak van het in en uitstappen en het ontbreken van stroming. De reefballs zijn altijd erg leuk om af te speuren naar mooie dingen en ook nu vond ik er een hele mooie donkerrood/bruine zeedonderpad die wel op de foto wilde. Na zo’n 50min waren we weer terug bij de steiger en ik zag dat Frank al het water uit ging. Ik bleef nog 10min langer voor wat foto’s en kon daarbij zijn lamplicht op de steiger goed zien vanaf 5m diepte. Heerlijk als het zicht zo goed is, dat is wel een reden om wat vaker in de Grevelingen te duiken. Na 60 minuten stond ook ik weer op de steiger en we liepen in de stromende regen weer terug naar de auto. Ok moeder natuur, ook nu zou je best even mogen meewerken! Maar nee, het werd een natte omkleedsessie en vlug reden we weer richting huis onder het genot van een bakje koffie waar Frank altijd heel trouw voor zorgt! Al slingerend over de smalle weggetjes, baande ik me een weg richting Bruinisse. Mijn navigatie stuurde me over de Zeelandbrug, dus die heb ik maar genegeerd. Gelukkig kon ik bij Bruinisse gewoon weer de N59 op rijden en een uurtje later stond ik onder de douche en kroop weer heerlijk in mijn bedje. Maximale diepte 6,5m, temp. 14gr.C, zicht 4m+, duikduur 60min. |
| |
