| Duik 394 (Zoetersbout, 7-10-2012, 20.15u) Wat een heerlijk dag hadden we achter de rug. ’s Morgens lekker wandelen in het bos met vrouw en kinderen en ’s middags met ze naar de kermis in het dorp. Op en top quality-time voor het gezin dus! Een mooie reden om ’s avonds weer lekker naar het zilte water te rijden, even lekker duiken. Met Gijs had ik afgesproken bij Zoetersbout, het begint wat saai te worden, maar de maand oktober staat niet echt garant voor duiken op de kentering voor mij helaas. De vaste woensdagavond is echt een paar weken vooruit zonder kentering te plannen, beetje jammer. Toch is Zoetersbout altijd goed, genoeg te zien daar, lekker dichtbij en makkelijke stek. Op de parkeerplaats stond 1 auto, waarvan de bijbehorende personen al aan het aankleden waren om weer huiswaarts te keren. Dus de duikstek zou wederom voor ons alleen zijn. Zoals het hoort te zijn dus! Ik was tegen de verwachting in toch ietsje eerder dan Gijs, ondanks de omweg door de afsluiting van de A17 richting Zierikzee. Maar slechts een paar minuutjes later arriveerde hij ook. Ik had al even bovenop de dijk gespiekt en zag dat het water er mooi vlak bij lag. Zoals het altijd gaat, begonnen we aan de aankleedsessie en praatten we wat over droogpak handschoenen, want daar zit ik toch aan te denken voor de winter. Die koude handen is toch maar pijnlijk als je er ook nog eens de wind overheen krijgt als je ze uittrekt. Brrr, ik moet er nog even niet aan denken, maar het gaat er toch weer aan komen! Vol goede moede liepen we naar de instap, waar we heerlijk comfortabel te water konden gaan, want we doken nagenoeg op de kentering. Helaas was deze kentering niet te halen bij de Zeelandbrug, want dat had ik maar al te graag gedaan. Het zicht leek ook prima te zijn en toen we er beide klaar voor waren, begonnen we de duik. In verband met het tijdstip, spraken we af dat een uurtje duiken voor vanavond wel genoeg was, anders zou ik wel erg laat in mijn bed liggen en de andere dag moest ik weer vroeg op om naar Roermond te gaan voor mijn werk. We gingen lekker op ons gemak linksom en daarbij was het zicht echt geweldig goed. Heerlijk is dat en ook het feit dat er geen stroming stond is natuurlijk al genieten. Ik speurde met mijn lamp alles af en daarbij viel mijn oog op een jonge sepia. Deze rakkers zijn inmiddels niet meer zo klein en vallen echt heel goed op. Ze blijven leuk en ze blijven mooi, dus een foto maken kan ik gewoonweg niet weerstaan. Gelukkig kan ik mijn eigen camera weer gebruiken met een onderwaterhuis die ik te leen gekregen heb van de bekende winkel in Oud Gastel. Het onderdeeltje wat in mijn eigen huis vervangen moet worden, komt pas over enkele weken uit Japan naar Olympus Nederland. Dus ik ben erg dankbaar voor dit leenhuis. Kan ik eindelijk weer genieten van mijn eigen camera, de Olympus E-PL2. Helaas merkte ik na het maken van de foto van de sepia, dat mijn focuslampje niet meer werkte. Bij nadere inspectie zag ik er duidelijk condens in, dus ik wist genoeg….lampje is overleden….RIP lampje. Goed, dan aan de slag met de duiklamp als focuslamp. Ok, dit is niet handig…maar helaas kan ik nu even niet anders. Toch lukte het redelijk om een paar van de vele millennium wratslakken leuk op de foto te zetten. Een paar exemplaren zaten er heel fotogeniek bij en vanwege hun grootte, had ik niet eens een macrovoorzetlens nodig! In een holletje viel mijn oog op een kleine vorskwab, die heel nieuwsgierig, maar voorzichtig zijn kopje liet zien en steeds weer terug in het holletje schoot als hij wat licht zag van mijn lamp. Uiteindelijk kwam hij eruit en zwom sierlijk naar het volgende holletje. Wat zijn dit toch mooie visjes, ze lijken op uit de kluiten gewassen kikkervisjes en door hun donkere kleur tekenen ze mooi af op de zandkleurige achter grond. Gijs seinde me nog voor een Galathea kreeftje, maar ook die zat er beroerd bij voor een foto. Helaas, volgende keer weer beter. Het viel me overigens op dat er geen bruine plooislakken meer te vinden zijn, ik heb er althans niet 1 kunnen vinden. Wel heb ik nog een paar verdwaalde eistrengen gezien, maar dat was het dan ook wel. Eistrengen van de millennium wratslak zag ik daarentegen wel, dus die soort is voor dit jaar weer goed vertegenwoordigd in de Oosterschelde. Na zo’n 60min kwamen we weer netjes in de buurt van de trap uit en waren we klaar om naar boven te gaan. Maar Gijs seinde me weer en ik zag meteen wat hij wilde laten zien. Dat was namelijk een zeer actief sepiolaatje, die heel speels tussen de stenen zwom. Wat dat betreft een vreemde plaats, want je verwacht ze meestal bij zanderige ondergronden en niet boven de steenstort in het intergetijdengebied. Een paar foto’s later was hij dan echt weg en sloten we de duik af met een OK signaal. Wederom een leuke duik gemaakt op deze duikstek, op dit moment is het weer meer liefde, dan haat. Dit is wel eens anders gedurende het jaar! Maximale diepte 8m, zicht 3-4m, temp. 14gr.C., duikduur 65min. |
| |
