| Duik 392 (Put van Raamsdonksveer, 30-9-2012, 19.30u) Het weekend is weer voorbij, ons zoontje logeert bij opa en oma na een middagje kermis en ons dochtertje ligt weer lekker te slapen in haar eigen heerlijke bedje. Hup, spullen in de auto en even een duikje maken op mijn huisrif….! Daar is het een prima avond voor. Daar had ik de hele dag al zin in, maar ik moet eerlijk toegeven dat ik me rond 19.00u op zondagavond echt in de auto heb moeten slepen. Op de een of andere manier was de zin in het duiken wat weggezakt gedurende de dag. Maar omdat ik alle spullen al klaar had liggen, wilde ik toch even gaan. De parkeerplaats was helemaal leeg, het werd al wat donker en het herfstgevoel bekroop me weer een beetje. Ik merk aan mezelf dat ik er toch weer een beetje aan moet wennen allemaal. Maar gelukkig is vanavond de buitentemperatuur nog prima, het is ongeveer 15 graden. Dus niet te warm in je onderpak en zeker niet te koud. Ik duik nog steeds met 3mm handschoenen terwijl er ook al mensen zijn die met 5mm handschoenen in minder dan 1 uur koude handen hebben. Dus ik moet niet zeuren, gelukkig ben ik niet zo kouwelijk aangelegd en dat is verrekte handig als je duiken en onderwaterfotografie als hobby hebt! Het is mijn gewoonte om altijd even bij het water te gaan kijken en ja hoor, de plas lag er nog en het water is nog steeds vloeibaar en doorzichtig. Dus ik kan gewoon duiken en stiekem hoop ik op een “encounter” met de grote snoek die zich hier de laatste tijd wat vaker laat zien. Zeer recentelijk nog, want dat las ik op www.duikerslog.nl in een verhaaltje van Richard de Kok. Het kan toch niet zo zijn dat een “buitenstaander” dit dier wel te zien krijgt en een “local” als ik niet! Hup, snel te water en eens kijken of het wil lukken. Omdat het platform een geliefde schuilplaats is voor vissen, begin ik tegenwoordig mijn duik hier. Op mijn kompaskoers van 300 graden, zwem ik dan naar 7,5/8m diepte, waar het platform te vinden is. Het zicht is hier iets minder en snel kijk ik even onder het platform, maar zie niets wat op een snoek lijkt. Alleen wat waterplanten en verder niets. Dus snel weer richting de 3-4m diepte terug om de gebruikelijke route af te speuren. Op alle kale stukken zand liggen de baarsjes te rusten en her en der zwemmen kleine schooltjes met baarsjes die door wat grotere exemplaren worden begeleid. Alsof de kleuterjuf de kleintjes even meeneemt naar de speeltuin, erg grappig om te zien. Het valt me op dat net na de schemer het aantal vissen altijd het grootst is. Overal waar ik kijk zie ik baarsjes in allerlei formaten. Dit is toch wel een gezonde zoetwaterplas, dat is wel duidelijk. In mijn lamplicht zie ik ineens een zeer bekende vorm, het is een snoekje van ongeveer 30cm groot. Ik probeer het dier voorzichtig te benaderen, maar hier was hij niet echt van gediend en heel sierlijk zwemt hij van me weg. Jammer, geen foto, maar niet getreurd…ik lig pas net in het water. Heerlijk rustig zwem ik mijn vaste route en inmiddels heb ik er veel plezier in, ik heb dus ook geen spijt meer dat ik toch ben gegaan. Dan had ik dit toch weer moeten missen. Bankhangen kan altijd nog als ik oud en lelijk ben geworden. Wederom trof ik een mooi snoekje aan en dit keer liet hij zich wel fotograferen, wat altijd een voldaan gevoel geeft. Want dit zijn toch wel echt hele mooie vissen, echt mijn favorieten in zoet water. Niet helemaal eerlijk trouwens, want zoveel verschillende vissen heb ik nog niet gezien in mijn zoet water carrière. Maar goed, dat mag de pret niet drukken, ik geniet met volle teugen van toch een beetje een saaie duikstek. Laten we eerlijk wezen, het is niet bepaald gevarieerd hier. Voor mijn gevoel duurde het ook erg lang voor ik bij de metalen buis in de buurt kwam. Even twijfelde ik aan mijn route, maar eigenlijk kan dat niet anders als je gewoon een vaste diepte aanhoudt. Eindelijk kwam ik in de buurt van de buis maar zat nog net iets te ondiep, dus liet ik me nog wat zakken. Mijn lamp scheen lekker ver in het heldere water en ineens….wat is dat? Een langwerpig voorwerp vangt het lamplicht en na een paar keer met mijn ogen knipperen zie ik wat het is. Het is de “monstersnoek” die ik in een eerdere duik dit jaar onder het platform heb gevonden!! Wat een beest is dit zeg, mijn hart ging er gewoon sneller van slaan. Met mijn allerbeste “duikersoog” schatte ik dit dier op zeker 1m lang of zelfs langer en gelukkig bleef hij dit keer nog liggen ook! Ik had mijn camera en flitsers al in de goede positie gezet, voordat ik het dier echt dicht benaderde. Dus met een beetje beleid kon ik eindelijk mooie foto’s maken. Van de kop en van de staart maakte ik wat foto’s. Want ook de staart op zich is al imposant om te zien. Ik heb mijn onderarm voorzichtig langs het achterste deel van de snoek gelegd en moest tot de conclusie komen dat mijn onderarm er zeker 2x in pastte!! Toen ik nogmaals de kop bekeek, bedacht ik dat ik sinds een tijdje een stuk van een duimstok in mijn droogpakpocket heb opgeborgen en dus leek het me wel aardig om die even voorzichtig langs de kop van de snoek te leggen. Anders gelooft niemand mij en dit was de gelegenheid waarbij dat kon. Het stuk is precies 20cm lang en was even lang als de kop van de snoek. Daarom durf ik wel te beweren dat deze snoek ongeveer 1,20m lang is! Ongelofelijk, wat een oerbeest. Na een paar minuten was deze snoek het zat en zwom sierlijk weg. Ik besloot hetzelfde te doen en weer richting de instap te gaan. Een paar meter verderop kwam ik het dier weer tegen en besloot om maar eens een stukje te filmen en zwom een paar meter naast het dier mee, voordat deze in het donkere water verdween. Wat een fantastische ervaring! Na 61minuten genieten onderwater kwam ik bij het steigertje uit en liep voldaan naar de auto. Wederom een bevredigende duik in zoet water! Heerlijk gewoon! Maximale diepte 7,7m, temp. 15gr.C., zicht 3-4m, duikduur 61min. |
| |
