| Wat een weer vandaag! Het omkleden ging in de stroomde regen, terwijl de wind met kracht 6 over de dijk blies. Gelukkig ligt Sint Annaland in de luwte van de dijk. We gingen er wederom bij de punt in. Door de regen glibberde Marielle nog van de dijk af, maar had gelukkig niets. Ditmaal ging we voor hier eens heel diep, rechtdoor tot het zand begon (op 14 meter) en vervolgens naar het westen. We kwamen hier beneden heel veel zeenaalden tegen. Het zand is begroeid met een wit grijze massa. Wel mooi om te zien. Na een paar minuten kwamen we een monsterkreeft tegen. Het dier was helemaal begroeid met pokken en er groeide zelfs een zakpijp op zijn kop. Op vijftien meter vonden we op het zand weer eens een zeedahlia. Wat zijn het toch mooie dieren. Jammer dat de volkslakken ze bijna allemaal hebben opgegeten. Vanaf hier weer wat wat hoger. Wederom veel zeenaalden en tevens talloze millenium wratslakken. Gebied is plaatselijk heel mooie begroeid met spons. Na een tijdje weer terug richting het strand. Onderweg veel eitjes van plooislakken en ditmaal de slakjes ook gevonden. Op het moment dat we de de hoek om gingen en op papier de kentering was, stroomde het echt als een gek. We snappen er niets van. Na een kwartier te lopen beulen, maar opgegeven en zijn we ondiep teruggaan naar de punt om er hier maar uit te klauteren. Een stuk omhandiger, maar het strandje hadden we nooit gehaald. Dit blijft een rare plek qua stroming. Inmiddels was het droog en hadden we zelfs wat zon, wat wel prettig is met omkleden. |
| |
