| Heerlijke zomerdagje om te duiken. Nadat we eerst ruim een half uur bruinvissen hadden zitten kijken ter hoogte van de westnol, zijn we op de kentering te water gegaan op de punt van de oostnol. Het zicht was prima. Bij vlagen een kleine drie meter met hier en daar wat stoffige stukken, waarbij het zicht terug liep tot één meter. Direct naar acht à negen meter diep en genoten van de brokkelsterren en zeeanjelieren. Hier vonden we slechts één blauwtipje en één boompjesslak. Op een meter of zeven zijn we rustig met de stroom meegegaan. Het landschap viel behoorlijk tegen. De begroeiing lijkt een beetje over zijn hoogtepunt heen. Wat opviel waren de grote hoeveelheden lood en visdraad op de hoek van de nol. Op een gegeven moment, na (circa 35 min) kwamen we in het gebied waar we de vorige keer honderden harlekijnslakjes en mosdierslakjes hadden gevonden. Onvoorstelbaar dat we nu maar twee harlekijnslakken vonden. We zagen we her en der botervisjes hun koppies uit het rif steken. Ook geen Doto's deze keer, wel een mooie kolonie Bretelletjes. Dit is toch wel het mooiste zakpijpje wat ik ken. Tussen de rotsen nog een enorme zeedonderpad (ruim 35 cm). Verder richting de trap waren er wat meer vlakplateau's, waar we nog een wulk tegenkwamen en op één van de blokken, die zeer mooi met anjelieren begroeid was, zag Marielle nog een gehoornde slijmvis. Ik was helaas net te laat. Het mooie beestje schoot net weg. Toen we dachten dat we er waren, bleek dat we al een stuk te ver waren doorgedoken en konden we weer vijf minuutjes terugduiken. Als toetje zagen we toen we op de dijk stonden nog een zeehond bij de punt van de nol. Na de duik nog even met Gery en Marc staan kletsen, die ook bijna geen slakjes hadden kunnen vinden. Het hapje eten schoot er helaas bij in omdat het restaurant was afgehuurd. |
| |
