| Duik 378 (Zeelandbrug, 31-7-2012, 20.00u) De 100e duik met buddy Frank! Dat zou deze duik gaan worden. Hier kwam ik bij toeval achter toen ik weer eens naar de statistieken van mijn duiken keek op mijn account van www.duikerslog.nl afgelopen weekend. In eerste instantie hadden we eigenlijk al voor afgelopen zondagavond afgesproken, maar door de vakantietijd was het voor Frank lastig om naar Zeeland te rijden i.v.m. eventuele storingen. Dus die duik hebben we verplaatst en een vlugge blik in het tabellenboekje vertelde ons dat de dinsdagavond een perfecte avond zou zijn om onze 100e duik samen te kunnen vieren met een duik bij de Zeelandbrug. De Zeelandbrug is momenteel het Walhalla voor liefhebbers van zeenaaktslakken en ik ben er daar 1 van. Uiteraard altijd met de gedachte om deze mooie dieren op de foto te kunnen zetten. Om 18.00u reed ik thuis weg om Frank op te gaan halen, helaas moest ik omrijden omdat er in de middag op de doorgaande weg van Geertruidenberg richting Made een dodelijk ongeval was gebeurd en de weg nog steeds voor onderzoek volledig was afgesloten. Toch had ik voldoende tijd, want we hadden op tijd afgesproken zodat Frank zijn zelfvormend mondstuk nog even passend kon maken. Deze had ik voor hem gemonteerd, toen bleek dat zijn mondstuk gescheurd was. Dit ontdekte ik bij een duik waarbij ik zijn ademautomaat had geleend. Mijn eigen automaat heeft een nieuwe middendrukslang nodig….pfff. Nadat het mondstuk netjes passend was gemaakt, zijn we vol goede moed richting Zierikzee gereden. We kwamen op een relatief lege parkeerplaats aan, er stonden slechts 6 auto’s, dus dat viel erg mee. Even heb ik de handen geschud met een oude bekende van een vroege hobby die ik had, namelijk basketballen. Sinds kort ontdekte ik dat hij ook duikt en zelfs instructeur is. Nu was de gelegenheid er eens om elkaar persoonlijk te spreken, in plaats van via Facebook. Altijd leuk toch? Na een paar minuten kwam nog een bekende aan met zijn mooie oude gerestaureerde “duikbus”. Na een paar minuutjes te hebben gekletst, zijn we onze spullen aan gaan doen en richting het water gelopen. Vanaf de kant zag het er al niet veel belovend uit voor het zicht en toen we onze maskers onder water staken bleek het inderdaad zeer slecht te zijn. Toch hadden we alle vertrouwen dat we een relaxt duikje konden gaan maken. Toen dieper kwamen dan 4m werd het zicht al een stuk beter en eigenlijk viel het daar best wel mee. Beter dan de afgelopen 2 duiken daar, dus we mochten niet klagen. Ik ben eigenlijk vrijwel meteen bij het eerste de beste blauwtipje foto’s gaan maken, want ik wilde mijn zelfgemaakte snoot graag testen. Deze snoot heb ik naar voorbeelden van andere duikers gemaakt, die hun bouwsels trots op Facebook lieten zien. Ik had de avond ervoor ineens de moed verzameld om hem ook te gaan maken, want de spullen had ik al een dikke week in huis. Dus met mijn nieuwe speeltje begon ik ijverig te experimenteren, wat in eerste instantie nog niet meeviel. We hadden van te voren afgesproken om dit keer rond de 10m te gaan zitten en dus maakt ik iets meer vaart om daar ook uit te komen. Onderweg speurden we wel bijna iedere steen af naar leuke vondsten en uiteindelijk werd het zicht ook steeds beter. Wel zat er een hoop stof in het water en dat zag ik ook op mijn foto’s terug helaas. De stenen die we bekeken zaten ontzettend vol met blauwtipjes en hun legsels. Ook het aantal harlekijnslakjes was dit keer weer groot en varieerden in grootte van 1cm tot 5cm. Uiteraard vonden we het gebruikelijk leven, zoals de ruthensparrgrondels, hooiwagenkrabben, zeenaaldjes, kreeften, grondels, enz. Het is onderwater momenteel echt zomer! Bij het speuren naar bijzondere dingen, viel mijn oog ineens op een bleke vlek en wist eigenlijk meteen dat dit iets is wat ik nog niet eerder gezien had. Het bleek een satijnslak te zijn, die een beetje lijkt op de millennium wratslak. Maar toch is deze fijner van structuur, dus de gekozen naam is dit niet zo heel vreemd. Ik heb de slak een volledige fotosessie gegeven en heb toen Frank geseind dat hij maar eens moest komen kijken, dit soort dingen moet je natuurlijk wel delen. Een paar stenen verder vond ik eindelijk waar ik al een tijdje naar het zoeken was, een kroonslak. In dit geval denk ik dat het de “Doto coronata” is, maar dat ga ik nog even uitpluizen aan de hand van de zoekkaart “Nederlandse zeenaaktslakken”. Deze kaart is inmiddels op vele plaatsen te verkrijgen en is een echte aanrader!! Met veel moeite kon ik van deze slak een foto maken, want je praat dan echt over een exemplaar van maximaal 5mm. De eitjes kon je ook zien, dus dit wilde ik heel graag op de foto zetten. Bij het bekijken van de foto’s, zag ik dat er ook een spookkreeftje naast zat. Altijd leuk om zoiets te ontdekken. Ook deze slak heb ik aan Frank getoond, maar dat kostte wat extra moeite natuurlijk. Als je zo’n slakje niet zelf vindt, dan is het erg lastig om te zien wat je buddy nu precies bedoeld. De duik was inmiddels zover gevorderd dat het tijd werd om richting de kant te gaan. Maar we werden daarvoor eerst nog even getrakteerd op de vondst van een slanke ringsprietslak, die Frank zelf heeft gevonden. Een mooi einde van de duik, dus we zijn richting kan gegaan. De gasvoorraad was inmiddels weer ver gedaald. We hebben netjes 3minuten op 5m gespeurd en daarna kwamen we met een voldaan gevoel weer boven. Dit was met recht een waardige 100e duik samen. Op naar de volgende 100!!!! Bij deze dus een openlijk dankwoord voor mijn buddy Frank, die mij inmiddels al 3 jaar lang vergezeld. Weer of geen weer, zomer en winter en in alle condities! Maximale diepte 11,5m, temp. 18gr.C., zicht 0,5-2m, duikduur 82min. |
| |
