| Duik 376 (Zeelandbrug, 23-7-2012, 18.15u) De eerste werkdag zit er weer op en dat is altijd even wennen. Daarnaast zijn de kids niet thuis en ik heb mijn duikspullen al in de auto liggen. Beetje onwennig dus allemaal, niet bepaald het ritme wat we normaal gewend zijn. Maar goed, daar is het vakantieperiode voor en komt wel weer goed zodra onze oudste weer naaar school moet. Vanavond stond weer een duik bij de Zeelandbrug op het programma. Eigenlijk zou je denken, wat ga je daar doen als het zicht zo slecht is? Maar ja, niet duiken met dit weer is toch geen optie!! In een heerlijk koele auto reed ik de zon tegemoet, tijd voor het avondeten had ik vanavond niet dus at ik maar een banaan in de auto. Dat compenseert een beetje voor de afgelopen 3 weken zullen we maar zeggen. De hoogwater kentering stond zodanig dat ik met wat kunst en vliegwerk net op tijd kon komen. Daarom was ik ook al 45min vroeger begonnen op mijn werk en ben ik 30min eerder gestopt. Ik kwam daardoor om 17.45u aan bij de Zeelandbrug, mooi op tijd dus! De kentering stond volgens de tabellen om 18.40u en aangezien mijn buddy Gijs en ik vaak tegen de 90min aan duiken kwam dat goed uit. Even hebben we wat gekletst, maar heel veel tijd was daar niet voor en zijn dus op ons gemak gaan aankleden. Dit keer was ik eens wat sneller, dus ik liep alvast door naar de nieuwe trap. Een droogpak met dit weer (25 gr.C.) is geen pretje boven water, dus ik snakte al snel naar wat afkoeling. Er waren bij de trap een aantal mensen lekker aan het zwemmen en dat zag er echt heerlijk uit! Gelukkig voelde ik ook door mijn droogpak de verkoeling komen toen ik tot mijn borst in het water stond….aaaah, lekker! Gijs volgde niet veel later en we gingen onder....althans, dat was de bedoeling. Gijs ontdekte dat hij de inflatorslang van zijn droogpak was vergeten aan te sluiten. Dus even snel aan de oppervlakte de inflatorslang monteren en gaan met die banaan! Maar jeetje, het zicht was nog slechter dan gisteren. Pfff, wat een stofbende zeg, ik kon niet veel verder dan 1m kijken en had moeite om Gijs in de gaten te blijven houden. Het zonlicht helpt in zo’n situatie ook niet bepaald mee, want je hebt het gevoel dat je in een mistbank hangt en je grootlicht aan hebt van de auto. Toch lieten we ons daar niet van weerhouden om op ons gemak een duik te maken. We zijn tegen de stroming naar het westen gegaan en hebben daarbij meteen wat gespeurd naar slakken op de rotsen. Gijs vond al vrij snel een Slanke rolsprietslak en daarna vond ik er zelf ook nog een paar. Grappig, de ene keer vind je ze een paar jaar niet, maar als je er dan eenmaal weer eens een gevonden hebt, zie je ze ineens veel meer. Je oog moet blijkbaar getraind zijn om bepaalde zaken te kunnen zien. Dit keer kon ik van 1 exemplaar een redelijke foto maken van de voorkant, hoewel me dat wel een stuk of 10 foto’s kostte, want er stond tussen de stenen toch nog wel wat stroming en dan beweegt het wier waar ze op zitten alle kanten op. Tussen het roodwier vond ik vlak naast zo’n Slanke rolsprietslak ook nog een heel klein dotje van een Harlekijnslak, van het formaat vingernagel ongeveer. Blijft leuk om te zien. In dit roodwier zaten ook een aantal kleine zeenaaldjes die zich dit keer niet lieten fotograferen helaas. Na ongeveer 35min viel de kentering in, precies volgens het boekje. We zijn rond dit tijdstip omgekeerd en weer richting het oosten gegaan. Nu met de zon in de rug is het toch wat fijner duiken, ondanks dat het zicht er niet beter op werd na de kentering. De Blauwtipjes waren ook dit keer niet te tellen. Toch blijf je als fotograaf zoeken naar die ene slak, die net wat mooier zit dan de ander. Je wilt immers niet zijn achterkant op de foto zetten, maar de kop! Omdat we deze duik erg ondiep doken, hebben we wederom de gehele steenstort zo’n beetje wel gezien. We kwamen uiteindelijk tot aan de pijler, want je gaat toch een beetje herkennen waar je bent. Bij de pijler vond ik op een steen een hele grote Millennium wratslak, maar helaas zat deze op een onhandige plaats voor een foto. Deze slak was bijna 10cm in doorsnede, ik heb mijn hand er nog bij gehad als referentie. Echt mooi kan ik ze niet nomen en fotogeniek zijn ze ook allerminst. Mijn manometer gaf aan dat het tijd werd om het water te gaan verlaten en dus lieten we onszelf richting de nieuwe trap driften en kwamen redelijk in de buurt bij uit. Het water was prachtig aan het oppervlak en we genoten al drijvend nog even na. Wel waren we het er over eens dat het zicht vandaag echt bagger was op de diepte die wij gedoken hadden. Met mijn vinnen nog aan kon ik precies op de armleuning van de trap gaan staan en zo wat foto’s van Gijs maken, die nog even een lollige bui kreeg. Op de parkeerplaats kwamen we nog een bekende tegen, waar we na het omkleden nog even mee hebben staan napraten. Heerlijk genietend van de zonnetje dat langzaam maar zeker weer richting horizon verdween. Maximale diepte 8m, temp. 18gr.C., zicht 1-1,5m, duikduur 89min. |
| |
