| Vandaag een ideale dag voor een duikje. Gelukkig een middagje vrij kunnen nemen. Eindelijk weer naar Burghsluis. Op de kop van de oost nol te water. Zicht was hier ondiep 0,5 meter, maar beneden de 4 meter hadden we al zo'n 2 meter zicht. Voor ons lag een enorm wit met oranje tapijt van zeeanjelieren. Hier tussen troffen we echt honderden boompjes slakken aan. Op een diepte van bijna 10 meter afgeslagen naar links. Vervolgens enorme velden met brokkelsterren met af en toe een zeeanjelier. Langszaam weer wat opgestegen naar een meter of zes. Nadat ik een gymnota had gevonden zag ik plotseling iets helders in mijn duiklamp. Een klein bosje met Bretelletjes-zakpijpen. Ik wist dat ze hier voorkwamen, maar we hadden ze nog nooit gevonden. Marielle ging gelijk aan de slag om de Bretelletjes te vereeuwingen en ik ging verder op zoek. Ik kwam nog een blauwtipje tegen. De brokkelsterren waren inmiddels sterk verminderd en overal zag je plukjes hydroidpoliep, het ideale gebied voor slakken. Niet veel later vond ik ons eerste wrattige mosdierslakje. Uiteindelijk vond ik tussen de dertig en veertig exemplaren. Af en toe, rond een meter of 4 à 5 kwamen we wat harlekijnslakken tegen waarbij er diverse eitjes aan het afzetten waren. Onderweg bleek ik Marielle nog verwisseld te hebben voor een andere duikster. Terwijl ik de lady in black een harelijkslak aanwijs zie ik Santi op haar pak staan. Shit, hier had Otter moeten staan, snel omgedraaid om Marielle weer te zoeken. Gelukkig was ze een stukje terug nog rustig aan het fotograveren en kon ik haar via de flitsen weer vinden. We zakten langszaam af naar een meter af zeven en ik kwam in een gebied waar ontzettend veel botervisjes zaten. Ik denk dat ik binnen 3 à 4 minuten zo'n vijftien exemplaren telde. De mosdierslakjes begonnen inmiddels te vervelen en op dat moment viel mijn oog op iets van 1 à 2 mm groot, wat toch ook rinoforen bleek te hebben. Ik kon niet goed zien wat het was. Marielle seintje gegeven, die in eerste instantie helemaal niet door had wat er vastgelegd moest worden. Met flink inzoomen bleken we een inieminie kroonslakje gevonden te hebben. Ruim vijf minuten later vond ik een tweede exemplaar. Gelukkig was deze drie keer zo groot en was deze nu redelijk te observeren. We gingen weer wat hoger zwemmen en kwamen een enorme kreeft tegen en vervolgens zaten we tussen de wakame. Omdat Marielle kramp kreeg zijn we rustig naar boven gegaan en hebben we het laatste stuk (toch het minst mooie stuk) richting de trap maar overgeslagen. |
| |
