| Na dat de lunch is ingedaalt maken we ons op de voor de 2e duik. We kunnen via een zandplateau naar wat pinnacles op 15 meter. Dit keer geen afgesneden adem, maar wel bijna weer vin verloren en dus morgen gaan er mijn normale straps weer omheen. Erna is een stuk geinformeerd door Budi en dus stapt ze nu een stuk minder gespannen het water in. Wereld is hier prachtig en onderweg spotten we een Kogelvis die je kunt hynotiseren, maar deze knaap heeft andere plannen en werkt niet mee aan Budi's vingergefriemel. Ach we zien zo veel dat ik het niet eens ga opnoemen, maar het is bizar. We vliegen over de vlakte en die puntige pinnacles zie je gewoon vanaf tig meter al. Eenmaal daarop is het super helder en de kleuren zijn overweldigend in het zonlicht. Massa's vis.Erna glimlacht en heeft geen spijt dat ze ooit begonnen is met duiken. We draaien om de pinnacles heen en zien een schildpad weg glippen. Erna's voorraad lucht bereikt 100bar en geeft dit aan Budi door. Via de zandvlakte weer terug en ondieper. Christel trekt zo haar eigen plan en zwemt haar eigen weg. De rest volgt gedwee. Ondieper wordt de wereld mooier en kleurijker en Erna wordt onrustig, van haar dalende manometer. Unicorn fish en nog een schilpad in rust komen we tegen. Je blijft foto's maken. Terug bij de boot praat ik even met Erna over manometer standen en dat 100 bar niet betekent dat je met een F1 snelheid weer bij de boot moet zijn, want die gedachte vreet lucht. bij de volgende duik is onrust dan ook niet meer ter sprake. We gaan weer terug naar de haven. |
| |
