| Mijn besluit staat dat ik fundamentals wil gaan doen in 2011. Ik ga naar Vinkeveen voor de GUE avond en kan mee met Anita en Ronald. Ronald is net als ik zo groen als gras en Anita wil graag wat skills doen. Nou ik doe wel mee, maar correct uitgevoerde procedures moet je van mij niet verwachten. Ronald kijkt graag mee. Ik kijk en voer het uit maar sla het niet 100% op in de bovenkamer, want ik wil niets fout aanleren eigenlijk. Bij het platform blijven we hangen en proberen de helicopterdraai en backkick. Bij de valvedrill vergeet ik mijn primaire automaat los te clippen en dat maakt het wat lastiger. In indergeval is deze boltsnap te klein. We zwemmen naar de baggerboot. Daar zie ik meerdere duikers en zie 1 duiker met Vlek op een stagebottle in de boot verdwijnen. Die ken ik. Wij zwemmen er ook doorheen. We doen een S-drill boven de baggerboot en ik merk wel direct mijn zwakke punt op om stil te blijven liggen en begin dan tijdens deze oefening wat te stijgen en naar voren te bewegen. Als we klaar zijn zwemmen we beetje richting de botter en stoppen op 9 meter. Daarna laat ik mijn ballonnetje op en we maken een opstijging vanaf 9 meter met een stop op 6 en 3 meter. Aan de oppervlakte gekomen zegt Ronald ahhhh lekker... het moge duidelijk zijn dat hij een notoire liefhebber van duiken is en in de categorie Pierre valt die ook een zoutwaterduiker is en volloop geniet van het onderwaterleven en elke gelegenheid aanpakt om onderwater te liggen. Anita wil ook deze oefening doen en dan van 9 -> 6 -> 3 -> 6 -> 3 -> 0 meter en die mag ik meten terwijl zij de boei doet. Bij het afdalen voel ik mijn voorhoofd en kan dit redelijk goed klaren, maar lekker is anders. Dit wordt ouderwets tellen denk ik terwijl Anita haar boei pakt, maar als de stijging begint en we 30 seconden op 6 meter moeten blijven vergeet ik al snel te tellen. Als de oefening ten einde is gaan we zwemmen richting het instappunt. 90 graden 3 meter diep. Ik hou dat aan en kijk om, maar mijn buddies zitten ineens veel lager. Dieper want nog een tweede keer klaren zal niet zo eenvoudig worden. Ik zwem een stukje en kijk nogmaals en nu lijken ze helemaal weg te zijn. huhhh. Ah daar zie ik twee lichtbundels en het blijkt dat ze veel eerder zijn afgebogen en voeg me weer bij hun. In 95% komt het kompaskoers zwemmen op mijn schouders terecht, maar je bent met een team en ik was niet de leider dus dat automatisme moet ik laten varen. Enige waar ik nu echt aan moet wennen is het continue omhoog kijken en dat geeft wel even een belasting op de nek en schouder spieren. Ook de onderrug wordt nu zwaarder belast, omdat ik tijdens het bedienen van de kranen mijn rug hol moet trekken. Door mijn stugge neopreenpak moet ik meer kracht zetten om de kranen te bereiken. Pijn is fijn zeg maar, maar het is geen overbodige luxe de rug extra te gaan trainen. |
| |
