| Het is weer lekker warm buiten dus ik ga weer in mijn semidroog. Erna gaat met de honden zwemmen en ik maak er een filmpje van. John is er klaar voor en we gaan onder recht de kant uit. Thermoclines (2) zijn goed te voelen maar als we in de mist duiken vind ik die afkoeling naar 8 graden wel erg lekker eigenlijk. Het duurt niet lang of we komen al weer ondieper uit op de blokken die we vorige keer ook zagen. Het wemelt hier van de aasgarnalen die zo groot lijken als jonge visjes. Ineens voel ik weerstand op mijn vin en kijk om.. Verrek Pierre en Peter zwemmen achter ons aan. We gaan weer richting kant de diepte in. We komen uit bij de rode bak en dus zijn we weer bij het paviljoen. Ik zie het pannetje aan de paal en we verdwijnen weer de diepte in, maar omdat deze vogel zijn kompas wel heeft nagekeken (heb ik hem toch weer eens 180 verkeerd) Dus ik denk dat we steeds verder onder het paviljoen en ik vind het al zo bizar dat het dieper en dieper gaat,terwijl we er dus vanaf zwemmen. Het besef komt als we uit de diepte weer zuidelijk zwemmen. Ik zie een kabel liggen en deze is een stuk dunner dan de andere. Ik zie wat donkers en tik John aan.. Het touw eindigt in een anker. Verrek dit is het andere ponton en we zijn een metalen plaat tegengekomen, maar hebben daar geen slang naar toe zien lopen. We houden de 8 meter lijn aan en zwemmen noordwaarts. Dit is toch ook een prachtig stukje landschap. Blokken die ik nog niet eerder heb gezien hebben prachtige afgeronde vormen. We komen nog andere duikers tegen. Als het ineens donker wordt zijn we weer bij het paviljoen aangekomen. We zwemmen er op 9 meter om heen en dan in het vrije niks zie ik links boven mij een school jonge vis in de vorm van een kluwe wol. Ik tik John aan. Wauw dit is fantastisch. Het loont dus ook de moeitje om gewoon op 9 meter in het niks te zwemmen. We vervolgen onze weg tot ik weer een stuk herken. Ik steek letterlijk mijn hoofd door een thermocline mist. Op 7 meter gebaart een zenuwachtig duikertje met zijn lamp en zwem er rap naartoe. Oh die is zijn maatje kwijt en hij stuift er als een verschrikte vis vandoor. Langzaam stijgen we tot een meter of 6. zwemmen langs de tent en komen bij het wiel uit, maar het is nog te vroeg om te stoppen.We zwemmen nog even door en maken wat foto's. Dan zie ik in een gat van een blok baarzen heen er weer kruisen door een wolk aasgarnalen. Dit is een prachtig plaatje. Nog even een stop van 5 minuten op 5 meter. Bij het opstijgen hoor ik op 1,5 meter diepte onze honden al blaffen. Als ik naar boven kijk zie ik Griffel over me heen zwemmen. Ze zijn helemaal happy als ik weer boven ben. Dit was een heerlijke koele duik. Philo en Johan zijn onder het paviljoen geweest en hebben palingen gezien. Die gaan we de volgende keer maar eens opzoeken. |
| |
