| Duik 249 Gisterenavond gekozen voor duikstek Jan Goudzwaardweg, om weer eens wat anders te proberen. Daar aangekomen hebben we even gekeken wat het plan zou worden en zijn we gaan aankleden. Toen ik eenmaal in mijn pak zat, kreeg ik door dat ik geen duikschoenen bij me had…die lagen nog te drogen op de tuinstoelen natuurlijk…aarrggghhh. Dus hebben mijn buddy en ik even gekeken naar de mogelijkheden. Aangezien ik springstraps op mijn vinnen hebben, kon ze niet strakker zetten en gewoon met alleen mijn neopreen sokken gaan duiken. Gelukkig had ik nog wel 2 paar gewone badstofsokken in de auto liggen en mocht ik de neopreensokken van mijn buddy lenen en dat gaf mij voldoende vertrouwen dat mijn vinnen wel om mijn hielen zouden blijven hangen en dat we dus niet voor niets naar Zeeland gereden waren. Maar aangezien het te water gaan bij Jan Goudzwaardweg niet echt handig is, aangezien je bij HW eerst een heel stuk door ondiep water moet, kozen we er toch maar voor om even in onze duikpakken in de auto te stappen en bij Zoetersbout te gaan duiken. Bij HW is de instap dan wel erg makkelijk voor een duiker zonder fatsoenlijke duikschoenen…hehe. Zo gezegd zo gedaan. De start van de duik ging makkelijk en we kozen er voor om gewoon linksom te gaan. Ondanks dat het afgaand water was, hadden we het eerste stuk de stroming mee. Blijkbaar ontstaat daar dus een tegenstroming, waarschijnlijk door de bout. Het zicht was niet geweldig, heel stoffig waardoor je niet veel verder dan 1-1,5m kon kijken. Wat opviel waren de botervissen, wat hebben we die veel gezien zeg! Ook de vlokkige zeenaaktslakken waren goed vertegenwoordigd en dichtbij de instap vond ik zelfs 6 exemplaren op een hoopje. Verder niet veel bijzonders gezien en toen we op een gegeven moment een redelijk sterke tegenstroming voelde zijn we omgekeerd, want ik had het gevoel dat ik dan mijn vinnen te veel nodig zou gaan hebben en dat ik ze wellicht makkelijker zou kunnen verliezen. We zijn op zo’n 14m diepte teruggekeerd en naar mate ik het idee had dat we bij de instap terugkwamen wilde ik wel rond de 10m uitkomen, om de eerste set van sepiatentjes te kunnen bekijken. Dit kwam mooi uit, want we zwommen er precies bovenop, ondanks het niet al te beste zicht. In dit tentje hangen alleen wat eieren van de pijlinktvis, dus de sepia’s zijn hier niet geweest om te paaien. Toen ik de eieren goed genoeg had bekeken zwom ik wat achteruit om afstand te nemen en schrok ineens van een grote schim die onder mij vandaan kwam….een pijlinktvis!! En wat voor een zeg, hij bleef heel rustig en kwam zelfs even langszij liggen bij mij, waardoor ik ook heel goed zijn lengte kon meten. Hij was ietsje langer dan mijn onderarm!! Deze pijlinktvis was dus meer dan 50cm….dus dit was een joekel. Het verschil met andere pijlinktvissen die ik wel eens gezien heb was ook echt heel duidelijk. Opvallend was dat hij heel licht van kleur was, bijna rose zeg maar. Na zo’n 20-30seconden was deze tractatie helaas al weer voorbij. We zijn nog heel even in zijn richting gedoken om te kijken of hij nog terugkeerde, maar helaas. We zijn langzaam weer omhoog gegaan en hebben het in totaal zo’n 65min volgehouden, ondanks het ontbreken van duikschoenen. Koude voeten had ik niet, maar mijn grote tenen deden wel een klein beetje pijn omdat die in mijn vin gedrukt werden. Maximale diepte 14m, duiktijd 65 min, temp. 16gr. (Dit keer geen foto's...het zicht was te slecht en bij de pijlinktvis was ik hoe dan ook te laat geweest...) |
| |
