| Vandaag heerlijk weer en we kiezen voor de Plompe Toren bij Burghsluis. Het is rustig met
maar acht auto’s. Helaas blijkt dat door de knik die de Oosterschelde hier maakt je met
oostenwind de wind toch om de kant hebt. Ondiep ziet het water er dan ook erg modderig uit.
Het eerste buddypaar gaat er een half uur voor de kentering al in. Wij wachten even tot net
voor de kentering. Met springtij is de instap hier enigzins onhadig, omdat we een flinke afstap
zit, die je in het modderige water niet kunt zien. Gelukkig weten we dit en na eventjes krukken
liggen we er in. Brillen op en zakken maar. Zicht is hier zeer slecht, dus voor de zekerheid de
buddyline vastgemaakt. We duiken richting het zuiden om eens een kijkje te nemen in de put.
Roggen en haaien zou wel eens heel tof zijn. We zakken dieper en dieper en zien ontzettend
veel zeesterren in alle maten en de fluwelen zwemkrabben wandelen ook overal rond. Het rif
zakt gestaagt en vanaf een meter of twintig komen we weer een rotsrif tegen en gaat het weer
redelijk hard naar beneden. Vervolgens zijn we in de put op bijna 29 meter. Veel zand en
zeesterren. Haaien en roggen zien we niet. Marielle spot nog een flinke steembolk, maar met
een ruime meter zicht kun je heel veel missen. We blijven een 5 min beneden, maar met 7
minuten no-deco moeten we toch echt weer terug. Dit soort duiken maar we toch niet heel
vaak in Nederland. We gaan weer richting noord - noordoost en stijgen langzaam op. Rond de
24 a 25 meter spot ik nog een gehoornde slijmvis en zien we nog een klompe gladde
wratslakken. Uiteraard veel gewone zeesterren. Ik vraag me af waar al die brokkelsterren van
jaren geleden eigelijk zijn gebleven ??? We komen nog een aantal pitvissen tegen en Marielle
besluit voor het eerst deze duik de camera te pakken. Inmiddels zitten we weer op 16 meter
en zie ik dat de no-deco tijd maar is opgelopen tot 8 min. Deze zal zo wel snel gaan oplopen.
Beide nog voldoende lucht dus geen probleem. Marielle seint en heel weer een fraaie gladde
sponspootkrab gevonden. Nu nemen we wat meer tijd voor een foto, maar het is lastig gezien
het zeer matige zicht. Rond de 12 meter begint de “nachtduik” weer langzaam over te gaan in
een dagduik en wordt het water weer wat groener. Hier begint ook de zeeanjelierenzone
weer. Blijft toch altijd fraai om langs te duiken in dit wit-oranjelandschap. Het zicht neemt nu
heel snel af en na het voltooien van de veiligheidsstop stijgen we rustig op en zwemmen aan
de oppervlakte terug naar de trap. Onze diepste nederlandse duik ooit zit er op. Wat nog
grappig is dat dit mijn 1111ste duik was en toen in mijn logboek wilde in te vullen bleek dat we
om 11:11 uur onder gedoken waren. Vervolgens zegt Marielle grappig, dit was mijn
duiknummer 888 :-) |
| |
