| Vandaag onze trouwdag en mijn 1100ste duik. Timo is vandaag ook weer eens van de partij
om een kijkje te nemen in de groene zoute onderwaterwereld. Kentering is niet helemaal
optimaal, dus besluiten we richting de Nieuwe Kerkweg te gaan. Lekker op het gemak
klaarmaken en daarna kunnen we lekker wat eten bij Even Pauze. Het is best rustig op deze
mooie zonnig vrijdagochtend. Ik duik weer eens nat, omdat Timo ook nat moet. Best wel weer
lekker, want scheelt toch aardig wat lood. Na omkleden klauteren we de dijk over en gaan
rechts de geheel met wier bedekte trap af. Brillen op en we zakken onder. Zicht is redelijk,
maar rondom het onderwater dijkje loopt het behoorliijk terug. Als we ons vervolgens in de
diepte laten zakken wordt het zicht steeds beter. Uiteindelijk denk ik tussen de3 a 4 meter.
Heel fijn als je met z’n drieen duikt. Timo heeft al elf maanden niet gedoken, maar dat merk ik
niet. Zonder problemen hangt hij naast ons en is altijd netjes uitgetrimt. We duiken rechtuit
naar de richel, gaan vervolgens richting noordoost en dan gaan we tussen de oude betonnen
dijkplaten scharrelen. Ik vind dit altijd een leuke route, die meestal vrij rustig is. We komen
geen enkele naaktslak tegen. Wel heel veel grote kreeften, flinke noordzeekrabben, tig jonge
steenbolken, zelfs eenmaal een grote school en ook tweemaal een mooie vorskwab. Rond de
12 meter bevind zich een thermocline en is het water nog 16 graden. Het rif is hier niet zo
fraai. Heel veel dode plekken en witte schimmels. We zoeken het weer wat hoger op. Rond de
10 a 11 meter is er weer volop leven, waaronder veel garnalen. Ik krijgt de camera van
Marielle aangereikt. Timo geeft na half uur aan dat hij ook ook halverweg de luchtvoorraad zit.
We gaan weer langszaam richting de kant. We doorkruisen de rifbollen vlakte, waar we een
paar bollen bekijken. Weer veel kreeft en ook talloze driekantkokerwormen, veel blonde
grondel, maar de nieuwe exoot in de vorm van de kameleongrondel komen we niet tegen. We
twee zeenaaldjes. Marielle vraagt of we nog even naar de zeedahlia gaan. Ik vermoed dat we
er bijna zijn en we duiken naar het dijkje en op 5,5 meter gaan we naar rechts en even later
zijn we bij de dahlia. Op Timo zijn octopus reist al een tijdje een krab mee. Grappig om te zien
en het kost even wat moeite om het los te maken. Na een uur gaan we weer over het dijkje in
zeer matihg zicht. Ik raak mijn beide buddies ook even kwijt maar bij de steiger zijn we er
allemaal weer. Als laatste zet ik nog even een klein heremietkreeftje op de foto en dan
wandelen we na 65 minuten weer richting de auto. Omkleden en dan lekker
kibbelingenmenuutje naar binnen werken in het zonnetje. Gezellig duikdagje en nummer
1100 kan genoteerd worden. Mooi om die met z’n drieen gemaakt te hebben :-) |
| |
