| Na het succes van een kleine drie weken geleden wij weer terug om te zoeken in het
slakkenaparadijs in de het westen van de Oosterschelde. Als we aankomen zien we dat de
gele boeien redelijk vlak liggen. Dit betekend dus omkleden en gelijk het water in. Binnen half
uurtje lopen we langs de strekdam. Nog even overleggen van een visser op de punt, zodat we
elkaar niet in de weg zitten. Als we zakken schrik ik wel een beetje van het zeer matige zicht.
Wat een stofbende is het vandaag. Hopelijk trekt het nog een beetjes op, Marielle geeft aan
dat we beter de buddylijn even kunnen gebruiken, want met minder dan een meter zicht ben
je elkaar zo uit het oog verloren. Lusjes om de polsen en we kunnen ons focussen op het
zoeken en fotograferen, want daar gaat het tenslotte om. Wederom veel mosseltjes en veel
jonge vis, maar na 20 minuten nog (kroon)slak gevonden. Jeetje wat jammer denk ik. De duik
is niet onaardig, maar tis toch wel een tegenvaller. Zeker na onze avonturen in Illes Medes in
het noorden van Spanje en ons laatste duik hier. Na ruim half uur keren we en ik geef aan:
minstens een slakje voor we eruit gaan. Helaas wordt het zicht zicht niet beter en we raken
driemaal onze orientatie kwijt. Kompas er weer bij en richting het zuiden. Na 65 min zitten
we weer op twee meter. Ze staan op een wandelen wat teleurgesteld naar onze auto. Wat kan
de natuur toch grillig zijn. Zou alles alweer vertrokken zijn vraag ik me af, we hebben echt wel
goed gezocht. Misschien is begin juni toch al wat aan de late kant ! |
| |
