| Na de storm van vorige week hopelijk weer wat beter zicht. De Oosterschelde laten we
vanwege de sterke bloei maar even links liggen en we gaan een kijkje nemen bij de Nieuwe
Kerkweg. Het restaurant is inmiddels aardig verbouwd en mooi geworden. Het blijkt opvallend
rustig. Slechts vier duikers die net het water uitkomen en nog vier die het water in gaan. We
toppen de flessen op, want we we willen de diepte in. Als we bij de steiger
aankomen ziet het water er best helder uit. Er staan een lichte windje op de kant. Via de linker
zijtrap gaan we te water en we duiken richting de rode boei. Het zicht is de eerste acht meter
wat minder, maar dieper hebben we zeker twee volledige lengtes schat ik, dus rond vier
meter. Langzaam gaan we dieper en dieper. Opvallend is dat er heel veel roodwier is, dat
gewoon door loopt tot een meter of twintig. Zou dit misschien het nieuwe roodwier
betreffen dat recent in de Grevelingen terecht is gekomen. Het zogenaamde Teer
pompoenwier. Geen idee, ik heb weinig verstand van wieren. Veel bijzonder leven komen we
niet tegen. Af en toe een tergipes met eitjes. Dieper dan 20 meter wordt het zicht weer
minder, dus
dieper gaan we niet en dan langzaam weer wat ondieper. Ik zie een heremietkreeftje, dat
alweer best lang geleden dat we er eentje zagen. Ze zijn best schaars aan het worden. Zeker in
de Oosterschelde zie je ze bijna niet meer. Marielle vind nog wat hoefijzerwormpjes en een
steur garnaal en laat me een klein kwalletje zien, dat
door een anemoontje is gevangen. Later beseffen we dat het een parrasolkwalletje was. Rond
de 12 meter komen we bij een leuk stuk van het rif met veel rotsen, scheuren en gaten. Ik zie
een paar flinke kreeften en het lijkt wel of we in Noordzeekrab-city zijn aanbeland. Overal
waar je kijkt zitten enorme noordzeekrabben. Leuk is ook de vele geel-oranjesponzen hier. We
duiken alweer ruim drie kwartier en besluiten terug te gaan naar de dijk. Het zicht wordt
langzaam minder. We zien diverse blonde grondels en af en toe een jonge botervis. Ik vraag
me onderweg ook af waar al die zwarte grondels zijn, die ik vroeger altijd tegen kwam. We
komen aan bij het dijkje en slaan af richting het oosten. Ik zoek naar de dahlia en even later
kom ik hem tegen op het wandje. Marielle schiet een paar macro’s en dan wil ze de camera
aan mij geven. Ik schud nee hoor. We liggen er al dik een uur in en ik moet nodig naar toilet.
Het is prima geweest. We duiken schuin richting de steiger en krabbelen een paar minuten
later het water uit. Bij de parkeerplaats is het nog steeds rustig. Er zijn slechts twee duikers bij
gekomen, deze hebben zo meteen de Nieuwe Kerkweg voor hun alleen. |
| |
