| Alweer een tijd geleden dat we bij de Zeelandbrug doken. Het sepia-seizoen is weer
begonnen, dus het zal wel druk worden hadden we verwacht. Niets is minder waar, want er
staan slecht vijf auto’s. Op ons gemak kleden we om en na 45 minuten lopen we toch naar de
eerste trap, omdat er niemand staat. Met laagwater is de in- en uitstap hier niet heel handig.
Ik moet wel even wennen aan het slechte zicht. Afgelopen weken allemaal duiken met vijf
meter oid. Nu zit de bloei behoorlijk in het water en is het zicht een goede halve meter schat
ik. We blijven dicht bij elkaar en zakken naar een meter of zeven en gaan dan naar het oosten.
Marielle seint me en het duurt even voor ik in de gaten heeft wat ze bedoeld. Aha, een
volwassen sepia, maar wel een oudje. Beestje zit er nu al zwaar gehavend uit. Zal haar laatste
jaar wel zijn vermoed ik zo. We komen diverse stokken met eitjes tegen maar geen sepia’s.
Maar met 50 cm zicht zou het het ook prima kunnen dat we ze net gemist hebben. We zakken
langzaam naar 11 tot 12 meter en duiken in een bocht terug richting het westen. De
harlekijnslakken zijn inmiddels weer van een redelijk formaat. We zien een forse steurgarnaal
garnaal. Ook zien we talloze abrikozenzakpijpen en zuurstokzakpijpen. Altijd leuk om wat felle
kleuren op het rif te zien. Het is toch wel indrukwekkend hoeveel pauwkokerwormen er
inmiddels op
de vlakte aanwezig zijn. Erg fraai ! Ik maak me ook geen zorgen meer om de nemertijnen. We
zien er best veel, maar gezien de enorme velden met kokerwormen hoeven de wormen zich
nog geen zorgen te maken. Onderweg ook divers malen wulkenkapsels, botervis en Marielle
wijst nog een enorme zeenaald aan (40-50 cm). We vinden ook veel vrolijk gekleurde
Slibanemonen. Lila, rood, oranje en allerlei combies, het is een vrolijke boel onderwater. We
zitten nu op ruim 14 meter en het zicht is opgelopen dat een meter, maar gezien de
manometer gaat we langzaam weer terug naar de pijlers. Hoe hoger we komen hoe meer het
opvalt dat het voorjaar is begonnen, de rotsen zijn allemaal weer erg uitbundig begroeid met
zeecypres, hydroid, zeedraad, tuberlaria. Hoe dichter bij de pijler hoe meer bloeiende
tubelaria. Blijft een schitterend diertje om te zien in het voorjaar. Als we bij de pijler aankomen
is het zicht weer beneden de 50 centimeter. De bloei is over duidelijk. We genieten nog
eventjes van de rijk begroeide pijlers en dan sein ik, dat we eruit gaan. Zicht is zo slecht dat we
op eigen houtje naar de trap duiken en een paar minuten kom ik tien meter ten oosten van de
trap boven. Marielle zie ik even later wel netjes bij de trap bovenkomen. Mooie duik
ondanks het zeer matige zicht. |
| |
