| Vandaag weer het nederlandse water in. Het is drie maanden geleden dat we in
Nederland hebben gedoken. In november een weekje Egypte, gevolgd door een aanval
van een ram, waardoor ik negen weken mijn been en knie niet goed kon gebruiken.
Het water is afgekoeld tot vijf graden, dus dikke onderpakken aan en extra lood mee.
We gaan op de zuidelijke nol te water. Het zicht is slecht, zeker als op dat moment ook
nog een tweetal vrachtschepen passeren is het ondiep helemaal over. Dicht tegen
elkaar duiken we uit, zodat we elkaar niet kwijtraken. met een halve meter is dat altijd
lastig. Ik zie opvallend veel skeletten van drietandkokerwormen en verder is er weinig
te beleven. Na tien minuten komen we aan bij het inmiddels verlate zeepaardjesdorp.
De vijf voormalige bewoners zijn elders aan het overwinteren. We laten ons wat dieper
zakken en hopen dat we met dit zicht het grote anker op 13,5 meter kunnen vinden. Als
ik denk dat we het gemst hebben zwaait marielle met haar lamp. Toch gevonden
gelukkig. ik scharrel wat rond aan de voet van het anker en marielle is buiten mijn zicht
ergens bovenin. Na paar minuten komt ze me halen. Ze heeft een snotolf gevonden.
het is een mooi rood exemplaar. ik probeer wat foto's te maken maar met dit zicht is
dat zeer lastig. Stofvrij is nagenoeg onmogelijk. Marielle laat tussendoor nog even het
nest zien dat zich aan de voet van het anker bevind. Nadat ik enigsins tevreden ben
over mijn snotolf foto laat ik me zakken om het nest te fotograferen. We kunnen het
niet meer terugvinden. Jammer, maar we zoeken niet lang, want we willen door en
moeten nog oversteken naar de noordelijke nol. Tijdens de oversteek stijgen we ook
langszaam op naar een zes a zeven meter. Landschap bestaat grotendeels uit Japanse
oesters en de opvallende gele sponzen. in een van de kommen in het rif zie ik een hele
forse snotolf liggen. Groot beest en wat paarsig van kleur. Hij heeft geen nest zover we
kunnen vinden. Ik probeer een foto te maken, maar het dier is hier niet echt van
gediend. Na twee foto's besluiten we verder te gaan. We liggen alweer 45 minuten in
het water en moeten nog een stukje naar de steiger. het zicht is niet best en ik raak
marielle helaas kwijt. We duiken beide gewoon door en zullen elkaar bij de steiger wel
weer treffen. Laatste vijf minuten is een lange ondiepe veiligheidsstop. Als ik bij de
steiger boven kom sta ik al met me middel bovenwater. Het water staat wel heel laag.
Marielle staat inmiddels al op het slik. Na even ploeteren klimmen we de dijk op en
lopen om de haven heen naar de auto. Ik heb toch best wel last van mijn been en knie.
Ik moet nog even voorzichtig zijn met de belasting. Het was weer leuk om in het water
gelegen te hebben, maar het was een zeer matige duik. Gelukkig maken de snotolven
alles een beetje de moeite waard. |
| |
