| Na het succes van twee weken geleden gaan we vandaag weer terug op slakkenjacht. Een kwartier voor laagwater gaan we weer rechts van de strekdam te water. We beginnen vrij ondiep op de zandplaat. Het water staat duidelijk lager dan twee weken terug. De duik lijkt uiteraard veel op de vorige. We zien fluwelen zwemkrabben, tig jonge botervisjes, donderpadjes, steenbolkjes en veel minuscule baby-zeesterren. Op het zand ook veel slibananemonen. Langs de strekdam liggen veel losse basaltblokken, die rijkelijk begroeid zijn met mosdiertjes en afgestorven tubularia. Alle slakkeneitjes van de vorige keer ontbreken echter. Na een kwartier nog geen slakje gevonden. Het duurt heel lang, maar dan zie ik ineens wat paarsigs oplichten in mijn lamplicht. Het is een roodgevlekte kroonslak. Mariëlle legt hem vast. Hij zit best goed voor een foto. We komen ditmaal veel hoefijzerwormen tegen. Hele koloniën wapperen met hun tentakels in de ‘wind’. Erg mooi als je ze van dichtbij bekijkt. We zakken dieper en we komen steeds meer begroeide rotsblokken tegen. Het is inmiddels een echt rif. Mariëlle schud met haar lamp en heeft een satijnslak gevonden. Helaas is deze te groot voor de macrolens, dus er moeten wat compromissen gemaakt worden voor de foto’s. Ik zie ook weer twee kroonslakken, dus het gaat best lekker. Ook al is het niet zo uitbundig als twee weken terug. In het diepere deel van onze duik zien we best veel geweispons. Elders is dat gevoelsmatig verdwenen. Hier staat best veel. Misschien leggen de slakdolven hier van de winter hun eitjes, bedenk ik mij ineens. Na 40 min draaien we en kijken we nog even in een fuik die vol met kreeft zit. De stroming duwt nu zachtjes in de rug en door de oranjegekleurde wereld met baksteenanemonen duiken we terug. Wederom een ieniemienie kroonslak en dan twee gymnota's. Deze zitten wat lastig voor de foto. Ben benieuwd hoe het plaatje wordt, maar dat zie ik thuis wel, denk ik als ik verder zoek naar slakjes. Ik vind weer drie kroonslakken, maar deze zitten heel slecht en Mariëlle hoort mijn rammelaar niet en zwemt net weer door. Laat maar, want met anderhalve meter ben je elkaar zo uit het oog verloren. We moeten ook wat vaart gaan maken, want het uur is alweer lang voorbij. Onder de rotsen ook weer diverse Noordzeekrabben te vinden en weer wat jonge steenbolken. We maken nu flink vaart over de zandplaat en op anderhalve meter diepte gaan we omhoog. Wat een verschil met twee weken terug, alle eitjes zijn blijkbaar recent uitgekomen, maar zouden al die slakken nu ook al dood zijn? Bijzonder hoe twee duiken op een en dezelfde plek zo kunnen variëren. |
| |
