| Vijf dagen geleden pas en we zijn weer terug. Gelukkig is het droog, maar er staat een
stevige stormachtige wind. Er gaan net een paar duikers weg die aangeven dat het zicht
een stuk minder is dan afgelopen maandag. Balen, maar we gaan het wel zien. Er resten
nog drie Belgische kentekens. Snel omkleden en het water in. Het is niet koud, maar
met de storm koel je wel af. Als we ons niet veel later onder water laten zakken, is het
duidelijk dat het zicht maar een paar meter is. De landschapfoto’s die ik in gedachten
had gaan niet lukken bij een meter of drie. Er liggen duikers bij de bollen, dus Mariëlle
seint dat we eerst westelijk van de trap gaan kijken. Binnen twee minuten hebben we
het nestje van de donderpad weer teruggevonden. Vadertje donderpad is niet thuis.
Mariëlle probeert het nest er dan maar zonder donderpad op te zetten. De oogjes van
de donderpadjes-jr zijn al duidelijk te zien. Ik krijg ineens een tik tegen mijn been. Huh,
het blijken twee collega-duikers te zijn die ook een kijkje komen nemen. Ik lig scheef
achter Mariëlle en krijg wederom een tik van een vin tegen mijn hoofd. De duikers
beginnen rondjes om ons heen te zwemmen en ik krijg weer een tikje. Ik zie Mariëlle
zuchten, in de fisheye lens zie je natuurlijk continu die duikers in beeld. Jammer hoor,
onderwater uitleggen heb ik geen zin en ik sein dat we terug naar de rifbollen. Ik kan de
donderpad niet vinden. Ik sein dat Mariëlle dat we maar door moeten zwemmen naar
het witte nest. Drie minuten later heb ik hem toch (verkeerde rifbol blijkt). Bij het witte
nest is papa wel thuis. Mariëlle doet haar best, maar ik zie dat ze de lens er behoorlijk
dicht op moet zetten. Als ze klaar is geef ik aan dat ik de donderpad weer weet te
vinden. Mariëlle vindt een paar meter verder nog een mooie wijdemantel. Helaas klapt
deze snel dicht. Nu vind ik de donderpad direct. Mariëlle maakt nog wat foto’s en geeft
de camera dan na 50 minuten over. Ik heb mijn nieuwe wanten aan en ben blij dat ik
nog geen koude handen heb. Dit hou ik nog wel een half uur vol denk ik. Het zicht is
matig, zodat ik er dicht op moet zitten. Erg grappig om te zien dat de donderpad continu
ruzie heeft met krabben die allemaal van de kaviaar komen snoepen. Tot vijf keer toe
brengt hij een krabbetje weg. Ik kies mijn momenten en schiet een aantal plaatjes.
Eenmaal schiet de donderpad uit richting mijn groothoeklens. Misschien is het tijd om te
vertrekken. Het signaal is duidelijk denk ik. Ik besluit nog even naar het oostelijke nest te
zwemmen. Als ik aan kom ligt de donderpad er perfect boven. Als ik een foto wil gaan
maken schiet de donderpad weer naar beneden. Jammer, ik maak nog wat plaatjes en
hoop dat hij weer terug gaat liggen. Hij heeft er geen zin in en is druk bezig met het
schoonblazen van het nest. Ik besluit rustig terug te zwemmen. Pak nog een mooie
zeester mee voor op de foto en zie dat ik er al weer ruim 80 minuten in lig. Snel
doorzwemmen richting de trap. Het is mooi geweest. |
| |
