| Het tij valt eindelijk weer gunstig. We nemen een vrije dag op deze zonnige woensdag en rijden naar de Zeelandbrug. Het is heel rustig met drie auto’s. Een van de duikers gaat ineens alles weer inpakken, want z’n polsseal scheurde. Einde duik nog voordat de duik begonnen is. Het herinnert me aan vier weken terug, toen ik een soortgelijk euvel had. Terwijl ik me in mijn natpak wurm zie ik dat de kleedkamer en toilet dicht zijn vanwege vandalisme. Ik baal een beetje, want ik had me erop verheugd me na de duik lekker warm te kunnen omkleden. Eeuwig zonde dat mensen alles voor de lol moeten mollen. Stukjes sanitairporselein liggen aan de voorzijde van het gebouw. Verdrietig loop ik naar de trap. Als we ons onder laten zakken is het zicht niet geweldig, maar deze plek is altijd mooi of het nu wel of geen goed zicht is. We zwemmen langs de stokjes om de zeepaardjes te zoeken. We besteden er niet te veel tijd aan, want we willen de vlakte op en zuurstokzakpijpjes zoeken. Rond een meter of elf vinden we de eerste en op een gegeven moment zijn er hele kolonies te vinden. Zowel de zee-abrikozen als de zuurstokzakpijpjes zijn overvloedig aanwezig. Wat ook opvalt zijn de enorme velden met pauwkokerwormen. Wat zijn deze in omvang toegenomen. Als de buikstreepnemertijnen hier volgend jaar achter komen hebben die weer een wereldjaar. Ik kom ook weer twee wrattige tipjes tegen en zie dat de zeecypres ook weer aan het bloeien is. Waar is de geweispons gebleven vraag ik me ineens af? Het is eigenlijk niet zo vreemd dat we al vijf jaar geen slakdolven meer zien, want waar moeten ze nu hun eitjes inhangen. In december gaan we wel weer zoeken naar deze mooie beestjes. Af en toen zien we een sepiaatje voorbij komen. Een van de sepia’s heeft een krab gevangen, maar doordat hij schrikt van mijn lamplicht laat hij de krab los. De krab zal me wel dankbaar zijn. Na 32 minuten geef ik aan dat we weer richting de kant gaan. Op het zand zien we nog een enorme zeenaald. De botervisjes zijn klein, maar worden regelmatig gespot. Net als vorige week in de Grevelingen zijn er ook veel kreeften vandaag. De harlekijnslakken beginnen weer wat groter van formaat te worden en laten zich eenvoudig vinden. We blijven even hangen bij het grote stalen frame, voordat we nog even bij de eerste peiler gaan kijken. Op weg naar de peiler realiseer ik me dat we vandaag ook geen dodemansduim meer hebben gezien. Waar is dat eigelijk gebleven? Bij de peiler staat de tubelaria inmiddels mooi in bloei. Het uur is alweer ruim voorbij, de luchtvoorraad staat op 35 bar en ik heb het best wel koud. Vooral mijn voeten voelen niet zo fijn meer. We steken snel over naar de dijk. De safety stop hebben we al gehad bij de peiler, dus we kunnen in een keer doorzwemmen en eruit. Gauw omkleden, spoelen en dan kunnen we nog even vogels spotten langs de dijk. Heerlijk dagje denk ik, mocht er weer en lockdown aankomen, dan pakken ze ons dit niet meer af. |
| |
