| Duik 941 - Minimaal of Maximaal anderhalve meter ?
Door de corona-crisis hebben we al heel lang niet in het water gelegen en zijn we van
visjes kijken overgeschakeld op vogelen. We hebben wat afgewandeld en inmiddels al
heel wat vogels gespot. De drang naar duiken is geheel verdwenen en echt gemist
hebben we het niet. Sinds een paar weken mag er weer gedoken worden en ligt er sinds
11 mei een13 paginalang protocol ‘Onderwatersport in de 1,5 meter samenleving’. Ik
ben hier aan begonnen, maar al je zoals ons doordeweeks duikt op rustige duikstekken
dan is het allemaal niet zo spannend. Tevens twijfel ik of het dwars parkeren door de
vakken heen niet een boel heibel gaat opleveren als het druk wordt.
We nemen de woensdag voor Pinksteren vrij zodat we zeker weten het rustig zal zijn. De
vrijdag zou heb best druk kunnen worden met al dat schitterende weer. We rijden via de
Hellegatsplaten naar Sint Annaland. We gaan onze nieuwe hobby gewoon combineren
met de oude. Na twee uur vogelen komen we aan in Sint Annaland. De parkeerplaats bij
de haven is helemaal vol. Ai, ai, dat is spijtig, we rijden gauw door naar de parkeerplaats
op de punt. Daar is het heel rustig. Er staat een corona-waarschuwingsbord, maar we
hebben het rijk alleen, dus geen problemen. Half uur later laten we ons onderzakken.
Het zicht houd niet over. Ik denk dat we maximaal anderhalve meter hebben. Boven
water dus minimaal anderhalve meter aanhouden en onderwater maximaal anderhalve
meter aanhouden anders zijn we elkaar zo verloren. We zitten na de kentering en
driften langzaam terug naar het strand. Het is geen bijzondere duik. De sponzen zijn
mooi, maar heel erg stoffig. We komen heel veel eiersnoeren van de
millenniumwratslakken tegen en vinden ook een paar enorme exemplaren. Helaas lukt
het me niet om hier een mooi plaatje van te maken. Marielle wijst me op een mooi
exemplaar van een bruine plooislak. Het slakje zit mooi rechtop en gaat er goed voor
zitten. Ik doe mijn best en maak er een mooi plaatje van. Verder diverse soorten
grondels, wat kreeften en krabben en wat opvalt de paarse kokerworm is hier inmiddels
ook heel goed vertegenwoordigd. Het is heel leuk om weer onderwater te zijn, maar
stiekem denk ik aan de vogeltjes. Ik doe nog even mijn best op een zeeappel vast te
leggen, maar echt gemotiveerd ben ik ook niet. Richting het strand wordt het voor mijn
gevoel steeds troebeler. Na 70 minuten zijn we in de baai en als we boven komen blijkt
dat het strand helemaal vol ligt met badgasten. Of de anderhalve meter hier netjes
nageleefd wordt daar ga ik met niet over uitlaten. Wij klimmen diagonaal terug de dijk
op en via het fietspad lopen we weer naar de auto. Tijdens het omkleden zijn we weer
helemaal alleen. Bijzonder hoe het binnen een paar honderd meter zo kan verschillen.
We pakken snel de verrekijker en gaan nog even snel vogelen langs de slikken van de
Krabbenkreek. Een mooie torenvalk vliegt gedurende een 10-tal minuten met ons mee.
Helaas niet veel soorten vogels boven de slikken. Wel talloze zilvermeeuwen van
verschillende leeftijden en kokmeeuwen. In de verte nog een stel bergeenden en
scholeksters, maar deze zijn te ver voor onze camera. Al met al een heerlijk dagje
zeeland en we zijn het er over eens dat we vogelen en duiken nog vaker gaan
combineren.
|
| |
