| Na een duikje bij de Zeelandbrug gelijk doorgereden naar Den Osse om op zoek te gaan
naar adderzeenaalden. Inmiddels heb ik ruim 900 duiken om mijn naam staan en
slechts eenmaal een adderzeenaald mogen begroeten. Ik heb begrepen dat er aardig
wat exemplaren zijn gespot bij de Nieuwe Kerkweg dus fingers-crossed. Ik ben alleen als
ik aan de waterkant sta. Hmmmm, de wind staat wel hard op de kant. Ik laat mij zachtjes
zakken en besef dat het ondiep niet heel handig duiken en/of fotograferen gaat worden.
Het water deint enorm. Balen, ik zie talloze groene wierslakken, maar fotograferen gaat
niet lukken. De slakjes stuiteren in het rode wier heen en weer. Ik besluit de diepte wat
op te zoeken. Vanaf vijf meter is de deining weg en is het zicht ook een goede vier
meter. Lekker hoor! Ik besluit weer eens bij de twee dahlia's te gaan kijken. De eerste
vind ik rap, maar de tweede duurde toch wat langer. Hij zat wat verder dan ik me
herinnerde. Na de zeedahlia's even de bollen afgestruind. Het is duidelijk herfst en het
wordt al wat kaler. Ik kom veel noordzeekrabben tegen, een steenbolk, die zich probeert
te verstoppen. Helaas geen adderzeenaald, maar wel een grote zeenaald op het zand,
die even wil poseren voor een foto. Langzaam ga ik weer terug richting de steiger.
Ondiep wordt het zicht weer heel matig en zet ik flink het tempo erin. Foto's gaan het
hier toch niet meer worden. |
| |
