| Vandaag 1 februari hebben we weer een monitoringsduik in het Haringvliet ingepland. De 16e duik alweer in dit water. Dit is de eerste duik voor ons sinds met op 16 januari voorzichtig is begonnen met kieren. Hierbij Middelharnis zal daar nog wel helemaal niet van te merken zijn. Sowieso is het midden in de winter vermoedelijk wel heel rustig onderwater. Her en der ligt nog wat sneeuw zie we als we richting de instapplaats lopen. Ter hoogte van de RWS-boei gaan we te water. Ditmaal is het duikplan om langs de kant te blijven en richting te kop van de dam te duiken. Het zicht is vandaag (voor hier ter plaatse) erg goed. Ondiep (tot circa 2,5 meter) bedraagt het zicht zo’n anderhalve meter. Helaas is er niet heel veel te beleven. Er is geen plantje of iets anders groens te bekennen. De rotsen en het zand ertussen zijn stijf begroeid met quaggamosselen. Ik tel oneindig veel exemplaren van deze tweekleppigen. Als je ze goed observeer zie je dat ze heel hard aan het werk zijn. Met grote regelmaat schieten de uitwerpselen afkomstig van deze mosselen het Haringvliet in. Als ik dieper ga dan 3 meter wordt het zicht snel slechter en neemt het snel af naar 0,5 meter. Aangezien er nog steeds alleen maar quagga’s te vinden zijn zak ik uiteindelijk naar een diepte van 10,5 meter. Tussen de 8 en 10 meter vind ik driemaal een zwartbekgrondel en zie ik 10 à 12 brakwatergarnalen. Ze bevinden zich in de diepe spleten tussen de rotsblokken. De garnalen zijn tussen de 3 en 4 centimeter groot. Op deze diepte is het zicht 20 tot 30 cm en omdat ze ook nog diep weggekropen zitten lukt het me helaas niet om er eentje op de foto vast te leggen. Na wat pogingen geef ik het op en stijg ik na ruim 30 minuten weer op en ga ik in rap tempo ondiep naar de instapplaats. De volgende monitoringsronde in het voorjaar zal vermoedelijk wel weer een stuk levendiger zijn. |
| |
