| We staan aan de Brouwersdam en kijken uit over de Blokkendam en de Noordzee die daar achter ligt. Spannend, want we hebben nog nooit in de Noordzee gedoken. Vandaag gaan we duiken op een paar jaar geleden ontdekte schelpdierbank, die voor de kust van Goeree ligt. De duik wordt georganisseerd door een samenwerkingverband van de NOB, stichting anemoom en Ravon. We zijn met een achttal buddyparen, die allemaal hun best gaan doen om monitoring gegevens te verzamelen over het aanwezige leven op deze schelpdierbank. Het is schitterend weer en we duiken net na de laagwaterkentering. We worden door Joop met de zodiac weggebracht en allemaal op een andere plek gedropped om zo een goed beeld van de schelpdierbank te krijgen. Marielle, Timo en ik zitten in de laatste monitoringsploeg. Met een koprol achterover het water in en het monitoren kan beginnen. Ondanks de oostenwind is het zicht maar een halve meter. Geen idee of dit goed of slecht is voor deze plek. Ik besluit Timo wel even met een buddyline vast te haken. Met drie mensen duiken met een halve meter zicht is natuurlijk vragen om elkaar kwijt te raken. We dalen rustig af!!! Echt afdalen kun je het natuurlijk niet noemen, want op 3 meter zitten we al op de schelpdierbank. Even orienteren en kompas richting het zuiden schieten en we kunnen. Eigenlijk is het een behoorlijk saaie duik, want de zien duizenden mosselen van hetzelfde formaat, slechts éénmaal een levende Japanse oester en een paar maal dode schelpen van de zeeuwse en japanse oesters. Schelpdierbank is natuurlijk een ruim begrip. Voor ons is het meer een mosselbank. Later begrepen we dat de andere team dezelfde ervaringen hadden. De diepte van de bank varierend van 2,7 tot 3,4 meter. Het leven wat we op de bank tegenkomen is allemaal jong spul. We zien standkrabben, dikkopjes, gewone donderpad, botervis, zeesterren, broodspons, slingerzakpijp, zeenanjelieren, slibanemonen, weduwerozen en eitjes van de egelslak. We hadden 75 minuten afgesproken als duiktijd en als we naast onze oppervlakte boei weer bovenkomen komt Joop er al aan. Tijdens een heerlijk lunch in Stellendam worden de resultaten besproken. Iedereen heeft nagenoeg dezelfde waarnemingen en helaas heeft niemand een levende Zeeuwse oester gespot. Peter Verbragt evalueert de waarnemingen en maakt ons duidelijk dat we ons moeten realiseren dat we over een heel bijzonder stukje hebben gedoken. Heel vroeger zag een groot deel van de Noordzee bodem er zo uit. Helaas door is door de intensieve visserij alles verloren gegaan en krijgt de natuur ook niet meer de kans om dit te herstellen. Gezien de eenduidige grootte van de mosselen is deze bank nu vermoedelijk drie jaar oud en door de locatie ligt het veilig voor de visserij. Hopelijk groeit hij en wordt de biodiversiteit tijdens het ouder worden steeds groter en hebben we uiteindelijk weer een ‘traditionele’ schelpdierbank liggen. We zijn heel benieuwd hoe het er hier over een paar jaar uit zal zien en gaan dan zeker weer een kijkje nemen. |
| |
