| Afgelopen week meldingen gezien dat er salamanders in de Galderse Meren zitten aan de P2-zijde. Even zitten dubben of ik een poging zou wagen, want als je niets vind is het duiken echt helemaal niets hier ben ik van mening. Onder het mom van wie niet waagt wie niet wint, toch op zaterdagochtend de spullen achterin de auto gegooid om een kijkje te gaan nemen. Mariëlle heeft er weinig vertrouwen in en gaat lekker een rondje hardlopen. Op de locatie aangekomen ben ik helemaal alleen. Een eenzame MTB-er zoeft voorbij. Ik ga mij snel omkleden en 20 minuten later loop ik richting het water. Het zicht is tussen de 3 en 4 meter en wat heiig. Ik zwem richting de computertafel en zie dat hier een enorm platform naast is gebouwd. Ik zwem langs de lijnen steeds verder en verder en speur ik de groene grijze rommel naast de lijnen naar salamanders. Hier zouden ze tussen moeten zitten, maar ik zie niets. Het water is kouder dan de Oosterschelde met maar vijf graden. Als ik op mijn computer kijk zie ik dat ik al op 17 meter zit. Oops, ik keer weer om en zoek me een slag in de rondte. De zandbodem bestaat uit allemaal hobbeltjes. Hoe is dit ontstaan vraag ik me af. Zitten er toch wormpjes is het zand. Bij het platform bekijk ik nog de roestafzettingen. Ze zijn best mooi als je ze van dichtbij bestudeert. Ondiep zie ik nog een paar maal een insect voorbij 'vliegen'. Deze gaan zo snel dat foto's maken niet mogelijk is. Verder zie ik nog wat schimmelachtige draden. Als ik boven kom maak ik nog een wandeling langs de rietkraag om te padden en kikkers te zoeken. Ik vind helaas helemaal niets. Ik had beter naar Mariëlle moeten luisteren! |
| |
