| Vandaag wat eerder naar huis en via het Oostvoornsemeer om hier nog even in te plonzen. De hele duikstek is verlaten en ik heb het rijk alleen. Het water ziet er behoorlijk helder uit als ik onder ga. Ik volg het bandenspoor richting de kever. Onderweg kom ik een flinke schol tegen van een halve meter. Wat een beest wordt zoiets als het helemaal volwassen is. De kenmerkende stippen zie je dan niet meer terug en hij lijkt wat ronder te worden. Uiteraard wordt dit enorme exemplaar vereeuwigd. Hierna ga ik aan de slag met een autowrak van een kever. Het zicht schat ik op een dikke zes meter, maar helaas hangt er boven de bodem toch aardig wat stof. Toch er lastig om zo'n groot object fatsoenlijk op de foto te krijgen. Matig tevreden volg ik na ruim 20 min het bandenspoor verder en kom ik bij de glijbaan. Vanuit vervolg ik mij mijn weg door het heipalenbos. Op zich wel grappig gedaan en de palen zijn mooi begroeid met mossels. De palen zijn te groot om met dit zicht een mooie foto te kunnen maken. Na het bos duik ik nog twee riolen door voordat ik aankom bij het oude houten wrak wat ik me nog kan herinneren van een van mijn cursussen zo'n vijftien jaar geleden. Even verder op vind ik nog een groot en oud anker. Na nog wat plaatjes gemaakt te hebben keer ik om en besluit ondiep terug te duiken naar de instap. Ik kom nog tweemaal een flinke schol tegen, waarvan ik er nog eentje weet vast te leggen. De derde schrikt als ik iets te dichtbij komt voor de foto en is met een enorme stofwolk vertrokken. Na ruim 70 min weer bij de kever en zit de duik er weer op. Als ik aan het eind van de middag mijn verslagje en foto's op facebook plaats, krijg ik van een tweetal facbookvrienden platvisles. Mijn enorme schol blijkt een tarbot te zijn. Voor zover ik weet ben ik nog nooit een tarbot (bewust) tegengekomen en nu drie stuks in ruim een uur duiken. Het Oostvoornsemeer is zo gek nog niet. |
| |
