| Vorige week vielen onze duikplannen in het water vanwege de
storm.Deze week veel rustiger weer, maar met 1 graad wel
behoorlijk fris. De kentering valt niet goed, dus kiezen we maar
weer eens voor Anna Jacobapolder. Ditmaal niet de haven in,
maar rechts bij de steiger. We gaan eerst een kijkje nemen bij
de steigerpalen. Een van de palen zit helemaal vol met
vlokslakken. Zoals meestal zitten ze verre van fotogeniek
ergens tussen gepropt. Ik zie een mooi eisnoer en een stukje
verder een slak die zijn koppie even omhoog doet. We
zwemmen verder als ik Marielle ineens hard hoor rammelen.
Yesss, een mooie jonge snotolf zit ons vanaf een stukje
broodspons aan te staren. Hij blijft rustig zitten, maar als de
camera te voorschijn komt, draait hij zich om. Het bekende
spelletje is weer begonnen: wanneer draait hij en kijkt hij op?
Snel klik, ach weer net te laat. Wie gaat er winnen, het kleintje
snotaapje of de grote zwarte reuzin met de enge camera. Na
20 min houdt Marielle het voor gezien en bekijk ik het snotolfje
even op mijn gemak door mijn loep. Rare is dat hij nu wel blijft
kijken, nu hij zeker weet dat er geen foto gemaakt wordt. We
duiken nog even onder de steiger door waar Marielle nog een
fel gekleurde donderpad ziet. Vervolgens gaan we rustig naar
het noorden en zakken naar een meter of negen. Ik zie dat de
watertemperatuur slechts 4 graden is. Jemig, dat is toch wel
rap afgekoeld in twee weken. Het rif ziet er doods uit. Ik kom
een paar krabben tegen en wat zeeappels. We keren om en
zwemmen weer richting de steiger. Misschien kunnen we het
snotolfje weer terug vinden, denk ik als ik de camera
aangereikt krijg. We zoeken samen, maar helaas we vinden
hem niet meer. Als Marielle eruit gaat blijf ik toch even
doorzoeken en ineens is het snotaapje er weer en ik daag hem
ook uit voor hetzelfde spelletje. Ik denk dat ik met 25 - 2
verloren heb, maar met die twee goals ben ik reuze blij. Ik zeg
gedag en ga rap het water uit, want we moeten snel naar huis
voordat de regen/ijzel begint. |
| |
