| Vandaag een stormachtig windje pal uit het westen. Goesse
Sas ligt dan mooi in de luwte, zodat we gelukkig toch op zoek
kunnen gaan naar de gekraagde vlokslak. Als we in de kom te
water gaan blijkt het zicht een mooie twee meter te bedragen.
Prima om rustig te kunnen zoeken. We dalen rap af komen
langs diverse sepia-tentje en beginnen onze zoektocht.
Voorzichtig draaien we een dode oester om. Helemaal niets,
jammer. Ik draai er nog een paar om en vind een heleboel
ruige krabbetjes. Marielle maakt wat foto's terwijl ik alvast
verder zoekt. Ik voel me eigelijk steeds een beetje schuldig als
ik weer een oester verplaats en er onder gluur ik de hoop een
gekraagde vlokslak te vinden. We zoeken het diertje al meer
dan een jaar, maar tot op heden niet kunnen vinden. Je kunt ze
alleen vinden als je oesters omdraait is het advies dat we van
diverse collega's steeds krijgen. Vandaag dus besloten om iets
meer sporen achter te laten dan alleen de gebruikelijk
luchtbellen. Voorzichtig pak ik weer een dode oester, maar deze
zit best wel vast, zoals de meesten. Laat maar, dit gaat het niet
worden. Marielle is inmiddels klaar met het ruige krabbetje. We
duiken rustig door en zien blauwtipjes, wratslakken, grote
vlokslakken. Ook mooi denk ik, als ik toch weer voorzichtig een
langwerpige japanse oester op til. Op de bovenzijde staan wat
baksteenanemoontjes en op de onderzijde zie ik ze ook? Huh,
even beter kijken, want dat kan naturlijk niet. Drie
anemoontjes,.......... Wauw, daar zijn onze gekraagde vrienden.
Wat zijn ze klein en oranje. De slakjes zijn veel kleiner dan we
dachten. Ik denk dat ze een paar centimeter waren, maar ze
halen maar net de centimeter. Ik laat mijn drie schatten aan
Marielle zien, die ook pas in tweede instantie ziet wat het zijn.
Ik zet de oester zachtjes neer en de slakken worden gedurende
een fotosessie van 15 minuten vereeuwigd. Als Marielle
tevreden knikt stijgen we langzaam weer op. Even later laat
Marielle me twee luciferslakjes zien. Leuk dat deze
winterslakjes er ook weer zijn. Ik zie nog een krab met een
enorm krabbenzakje. Helaas niet vast te leggen. Rond de vier
meter diep begint Marielle enthousiast te zwaaien. Ik ben heel
benieuwd, wat ze gevonden heeft. Ik ben helemaal verbaasd
als ze een gekraagde vlokslak aanwijst, die op zijn gemakkie
voorbij kruipt. Wederom een schitterend diertjes, ditmaal iets
lichter van kleur. Oesters draaien is dus helemaal niet nodig om
de slakjes te vinden. Ook deze wordt vastgelegd en dan geeft
Marielle aan dat ze eruit gaat. Ik neem de camera over en
scharrel nog tien minuten ondiep verder. Ik zie nog een hele
mooie grote vlokslak (4 a 5 cm) die over het zand kruipt. In het
roodwier rond de 2,5 meter kom ik nog talloze harlekijnslakjes
tegen. Wauw, zes soorten naaktslakken in een duik, dat is geen
slechte score! |
| |
