| Vandaag weer eens bij Anna Jacobapolder te water. Ditmaal op
de linker strekdam gedoken. Via het blauwe touw te water. Het
is HW dus we liggen er rap in. Het water is twaalf graden en het
zicht tussen de twee en drie meter. We zoeken eerst naar wat
snotolven tussen de touwen, maar we kunnen ze helaas niet
vinden. Na 15 min duiken we richting het westen, want we
willen het enorme anker weer eens bezoeken. Onderweg zien
we veel zeenaalden, vlokslakken, millenium wratslakken en
heel veel piep kleine bruine plooislakken. Uiteraard veel
krabben, blonde grondels en dikkopjes. Op 16 meter vinden we
het anker. Het ziet er weer schitterend uit. Terwijl Marielle wat
fotos maakt scharrel ik op mijn gemakkie rond. Geen
bijzondere dingen, maar gewoon een leuke plek. Ik geef
Marielle een seintje dat ik omhoog wil, zodat we nog wat tijd
en lucht overhouden om snotolfjes te zoeken. Onderweg terug
kom ik
nog een knoepert van een galathea tegen. Op een diepte zo'n 6
meter
komen we het eerste touw tegen. Ik zoek links en Marielle
zoekt rechts. Na een paar minuten zie ik ineens een klein druk
snotolfje achter een wakame blad vandaan komen. Strijdlustig
kijkt hij me aan. Hij hapt agressief in de begroeiing en zwemt
verder
langs het touw. Ik laat hem aan Marielle zien, die enthousiast
knikt en de camera richt, maar het kleine baasje laat zich niet
zo gemakkelijk op de foto zetten. Telkers verdwijnt hij tussen
de begroeiing aan het touw en dan zwemt hij weer een
metertje verder. We kunnen hem goed bekijken, maar
fotograferen is heel lastig met zo'n ADHD'er. We volgen hem
alweer zo'n 15 min, als Marielle me ineens de camera toe
werpt. Ik schrik er even van, maar ik zie dat ze kramp heeft.
Tja, dat stil hangen en continu manoevreren is altijd een
aanslag op de kuitspieren. Gelukkig is alles weer snel onder
controle, maar Marielle geeft aan dat het wel einde duik is. Ik
geef aan dat ik het nog 5 min probeer. Helaas hebben we er
met z'n tweeen een aardige stofbende van gemaakt, maar
na een minuutje vind ik het diertje toch terug. Hij kijkt
me woest aan en tuit zijn witte lipjes. Zijn lichaam glanst
goudgeel in mijn lamplicht. Erg mooi, maar net als bij Marielle
zit hij geen seconde stil. Diverse luckie shots en dan maar thuis
kijken of er wat aardigst tussen zit. Als ik de 25 bar passeer
hou ik het voor gezien. Het is weer mooi geweest. |
| |
