| Vandaag Timo zijn Padi-discovery duik. Toen we het hem twee dagen geleden vertelde stond het enorm te glunderen. Eindelijk het echte werk, dit is natuurlijk 100 keer gaver dan het Padi-sealteam in het zwembad.. De duik start heen ondiep op zo'n anderhalve meter diep. Wij mogen meeduiken, wat we als troste ouders natuurlijk maar al te graag doen. Timo moet op het zand allerlei skill’s laten zien, zoals maskerklaren, automaat in en uitdoen, waterloosknop gebruiken e.d. Aangezien Timo dit al vaker heeft gedaan tijdens zijn aquamissions van het sealteam zijn de oefeningen zo afgewerkt en krijgt hij een dikke pluim van de instructeur Roy. Roy geeft Timo toch nog 1 kg lood, want zonder lood is Timo net iets te licht. Al na zeven minuten kan de duik beginnen. Timo duikt samen met Roy over het zand naar het rif toe naar een meter of vier. Gaaf hoor om hem zo netjes horizontaal te zien hangen. We krijgen regelmatig het oké-teken en zien de stralende oogjes door zijn masker. We passeren diverse anemonen en Timo blijft netjes hangen en kan eindelijk de ‘Nemo’s’ op zijn gemak bekijken. Met snorkelen vond ie het maar lastig, eerst zo’n vier à vijf meter naar beneden duiken, heel even kijken en dan snel weer terug. Nu heerlijk de tijd nemen, de gids geeft hem alle ruimte en tijd en we duiken langzaam dieper over het zand langs het rif. We zien een viertal sepia’s. De dieren zijn een stuk kleiner dan in de Oosterschelde en een stuk schuwer en lastig om op de foto te zetten. We gids laat Timo nog diverse steenvissen zien. We komen een koppeltje vleermuisvissen tegen, als de gids onze aandacht probeert te trekken. Hij heeft een Indian walkman gevonden. Grappig beest, eigenlijk heel lelijk en ontzettend goed gecamoefleerd. Schitterend als het dier zijn ‘vleugels’ uitslaat. Het is eigenlijk een soort poon. Ik geef de gids aan dat ik inmiddels op 100 bar zit en vraag me af hoever Timo inmiddels is met zijn kleine fles, in ieder geval nog niet halverwege. We keren en het gaat heel goed met het trimmen van Timo dus we gaan ondiep over de koraaltuin weer terug. Keizersvissen, papagaaivissen, lipvissen, diverse scholen met ontelbare vissen en natuurlijk de talloze anemonen die bevolkt worden door drie soorten anemoonvisjes. Timo blijft toch fan van de enige echte Nemo en speelt onderwaterfotograaf. Met zijn vingers maakt ie honderden foto’s van zijn favoriet. Helaas mocht hij van ons zijn cameraatje niet meenemen, maar achteraf had het vermoedelijk best wel gelukt. Na 70 minuten geeft de gids laat de gids de boei op om de boot te waarschuwen, dat we zo weer bovenkomen. Duidelijk is dat Timo nu toch wat moeite heeft met echt stil hangen in de ondiepte. Nu heeft hij het ook koud gekregen in het 30 graden warme water en is het duidelijk moe, maar wat wil je met vijf kwartier duiken op je eerste echte duik. Als ik na de duik Timo zijn spullen opruimt en zijn flesdruk controleert zie ik dat onze kleine man nog een half volle fles heeft. Hoe is het mogelijk en gauw controleer ik of er geen kieuwen achter zijn oren zitten. |
| |
