| Vandaag is het superweer en zodra Timo naar school vertrekt, rijden wij richting de Zeelandbrug. Het is gezellig druk met verschillende bekende duikers. Lia bespaart ons nog een mogelijk bekeuring en nadat we de auto verzet hebben en een korte babbel met John en Lia hebben gemaakt gaan we gauw omkleden. Het is hoogwater en we gaan weer eens bij de oude instap het water in. Rustig scharrelen we richting de eerste peiler. Ondiep zien we gelijk een mooi sepiaatje. Verder heel ...veel blonde en zwarte grondels en flinke plukken dodemansduim. Hoe dichter bij de peilers hoe slechter het zicht wordt, maar met 2 à 3 meter hoor je ons niet klagen. Bij de peilers is weinig bijzonders te zien en we gaan rustig op een meter of 9 richting het oosten. We vinden diverse harlekijnslakken en ontzettend veel eierstrengen. Hoe goed we ook zoeken, de legger is steeds spoorloos. Langzaam stijgen we op het rif. Ik zie nog botervis, zeenaald en pitvis. Behoorlijk levendig allemaal. Als we inmiddels in de wierzone zitten zie ik een schitterende lipvis. Mooi beest, misschien een nazaat van Leo lipvis, die jarenlang bij de brug woonde. Helaas is Leo de tweede snel weer vertrokken, voordat ik Mariëlle heb kunnen seinen. Na een kleine 45 minuten zijn we op een diepte van nog geen twee meter en kunnen we beginnen aan missie-slijmvis. Het zoeken duurt niet lang en al gauw hebben we het eerste visje te pakken. Het is een rap visje, dat continu heen en weer flitst. Mariëlle heeft haar handen vol aan het maken van een goede foto. Ik snuffel vrolijk tussen de blokken door. Daar is nummer twee, drie, vier en vijf en zes gezellig naast elkaar. Mariëlle komt weer aan zwemmen en ze schieten weer net weg. Geen punt, want ik zie nummer zeven alweer een stukje verder zitten. Mariëlle heeft er inmiddels ook alweer gevonden zie ik. Wat een gave beestjes zijn dit. Zeker als ik een hele dappere heb gevonden. Ik kan heel dichtbij komen en kan hem of haar door mijn loep bekijken. Schitterend beestje! Ik sein naar Mariëlle dat ze dit dappere slijmvisje moet proberen en ik zwem weer een paar meter verder. En warempel, daar zit de volgende mij alweer met open mond aan te gapen. Hoeveel we er uiteindelijk samen hebben gezien, ik weet het niet, maar het waren er meer dan genoeg. Plotseling is het over en zijn ze allemaal verdwenen, maar ach met 75 minuten is het prima om er weer uit te gaan. Gauw alles opruimen en naar huis, want Mariëlle moet vanmiddag nog werken.
|
| |
