| Vandaag weer eens met laagwater bij de Zeelandbrug kunnen
duiken. Stilletjes hopen we op goed zicht, maar met een stevige
Zuid-5 en alle golven die hierbij horen is dat natuurlijk onmogelijk. Bij
de trap erin en we zakken vrij snel naar een meter of vijftien. Het
zicht loopt gedurende de afdaling op van een kleine halve meter naar
circa een meter. Wat een luxe denk ik als ik het vergelijk met die 20
cm van vorige week. Samen scharrelen we over de vlakte. We zien
veel geweispons met overal klompjes met eieren van de slakdolf.
Sommige eitjes zijn vers anderen liggen er al een tijdje, want hier zijn
duidelijk de oogjes te zien. Na 20 minuten is daar eindelijk een van
de ouders. Het is een onrustig type, want in tegenstelling tot zijn
collega’s ligt hij niet echt stil. Na een paar foto’s zwemt hij er dan
ook vandoor. Erg grappig om hem te zien zwemmen. We besluiten
hem maar met rust te laten. We zwemmen verder de vlakte over. In
tegenstelling tot de Val zien we hier ontzettend veel wulken met
hun eikapsels. Hiertussen wandelen talloze heremietkreeften rond.
Ook de kokerwormvelden zijn schitterend om te zien. Als je hier een
keertje een paar meter zicht hebt, dan moet het echt schitterend
zijn. Marielle wijst me een mooie pitvis aan. Het blijkt er een met
humor te zijn. Het beest knipoogt voordurend naar me. Ik maak een
hele reeks foto’s en steeds doet ‘ie om en om zijn linker en rechter
oog dicht. Grappig, maar wel irritant voor mijn foto. Ik geef het maar
op en zie dat Marielle een mooie buikstreepnemertijn gevonden
heeft. Het lijkt alsof de worm in een soort slijmzakje zit. Misschien
ter bescherming of iets dergelijks. De bruine worm neemt langzaam
een pauwkokerworm te grazen. Tergend langzaam schuift hij de
koker in. Ik probeer nog een paar plaatjes te maken met de kleine
snoot, maar dit levert waardeloze foto’s op zie ik in de display. Dit
onderdeel heb ik nog steeds niet in de vingers. Gelukkig lukt het
met de andere flitser wel redelijk. Na drie kwartier gaan we weer
richting noorden/steenstort. Op een meter of twaalf vinden we echt
een explosie aan slakken. Talloze slanke waaierslakken,
millenniumwratslakken, boompjesslakken en zelfs een satijn- en
harlekijnslak. Uiteraard ook wat plukjes dodemansduim en diverse
kreeften. Na een paar minuten hangen komen we na ruim een uur
boven. Oops….. te ver doorgegaan naar het westen. We peddelen
weer terug door de golven. De uitstap blijkt met laagwater, de
golven en een camera in één hand toch wel lastig te zijn. Gelukkig
staat er een onbekende duiker op zijn buddy te wachten die me
even een hand geeft. Bedankt! |
| |
