| Onze vorige poging op 6 december viel in duigen vanwege de storm
en het sluiten van de kering. Vandaag zag het er een stuk beter uit
voor een zoektocht naar de slakdolf. Tijdens het omkleden waren
we de enige bij de brug, maar als we de trap op willen lopen komt
Filip net aanrijden. Na een wandelingetje richting de Val gaan we bij
de bocht in de dijk te water. Gelukkig zonder kleerscheuren, maar
de volgende keer niet vergten ons touw mee te nemen. Het zicht is
de eerste twee meter oké, maar dan wordt het wel heel erg stoffig
en houden we maar zo'n 20 a 30 cm over. We gaan verder met de
buddy-lijn, omdat we elkaar anders zeker gaan kwijtraken. In de
vijftien jaar dat we duiken hebben ons lijntje pas driemaal gebruikt,
maar gezien de te verwachten diepte willen we elkaar nu liever niet
kwijtraken. Nu we zeker weten dat we elkaar niet uit het oog zullen
verliezen zakken we vrij rap af een komen rond de 13 meter een
geweispons tegen met slakdolf-eitjes. We zoeken naar de eigenaar
maar die wordt niet gevonden. Op 16 meter valt mij oog ineens op
een slakdolf met luipaardprintje. De watertemperatuur stijgt
spontaan vijf graden. Het is echt een schitterend beestje. Helaas zit
hij behoorlijk onder het stof, maar uiteraard gaat Marielle direct aan
de slag om er wat moois van te maken. Zo'n buddy-lijn is echt heel
handig om elkaar niet kwijt te raken maar foto's maken met een
buddy-lijn is echt drie keer niks. Ik laat Marielle maar even vrij, zodat
ze dat ‘blok aan haar arm’ kwijt is. In mist lig ik op een halve meter
te wachten tot ze klaar is. Echt jammer dat ik niet mee kan kijken.
Na een kleine tien minuten is Marielle klaar en bekijk ik het diertje
nog even met onze duikloep. Wauw, wat een gaaf
beestje.Vervolgens gaat debBuddy-lijn gaan weer vast en we zakken
weer verder naar ruim 21 meter. Boven het zand is het zicht af en
toe echt meer dan dramatisch, je gaat er scheel van kijken. Gelukkig
zitten er af en toe stukken tussen, die beter (kleine halve meter)
zijn. We vinden ook weer een luciferslakje, blauwtipje en een
dappere oprolkreeft, die ons boven op een rots blijft aankijken.Rond
de 20 meter zien we een enorme zeedonderpad, welke echt
schitterend van kleur is. Op 21.3 geeft Mariëlle een korte ruk en laat
mij vol trots de tweede slakdolf van vandaag zien. Dit keer een
zebra-exemplaar. We duiken al vijftien jaar en hebben in al die jaren
slechts éénmaal een slakdolf mogen vinden. Nu vinden we op één
dag binnen een half uur twee schitterende exemplaren, hoe gaaf is
dat. Ik zie dat we nog 6 minuten van de deco zitten, dus echt veel
tijd voor de foto is er niet meer. Met nog 1 min te gaan gaan we
weer omhoog, maar pakken zoals verwacht toch nog 7 minuten
deco mee. Als we boven komen zijn we nog ruim van de oude
instap verwijderd. De stroming is inmiddels behoorlijk snel
aangetrokken (springtij). Ik duik nog even onder en ben in no-time
bij de trap. Een relatief korte duik maar voor ons wel eentje om in te
lijsten. |
| |
