| Na de vorige twee baggerduiken hebben we er weer zin in. Het is
een rustige vrijdagochtend en het water ziet er prima uit.
Hoogwater, dus de instap bij de hangculturen van de Bergsche
Diepsluis is erg eenvoudig. Het zicht is ruim twee meter en
terwijl we langzaam de diepte op zoeken wordt het zelfs nog iets
beter. Gretig speuren we naar onze veelarmige vrienden. Bij een
mooi oud en helemaal begroeid rek zien we de eerste. Een mooie
dame, maar blijkbaar op doortocht want ze is snel verdwenen.
Stukje verder weer eentje die er geen zin in heeft. Na zo'n 10
minuten komen we een fotograaf tegen met een koppeltje. Mariëlle
gaat er rustig naast hangen voor de foto's en ik hang een kleine
meter hoger om niet tot last te zijn. De sepia's hebben blijkbaar al
gepaard, want om de paar minuten zet het vrouwtje de eitjes af. Na
een kwartier gaat de andere fotograaf weg en hebben we het rijk
alleen. Nadat ik ook nog wat foto's heb gemaakt, wil Marielle plots
de camera terug. Aan de andere kant komt een tweede mannetje
aangezwommen. Bijzonder om te zien hoe het eerste mannetje
groter lijkt te worden. Vervolgens wordt hij donkerder van kleur en
zijn ogen worden gitzwart van agressie. Het tweede mannetje
hangt wat rond en zoekt naar een mogelijkheid om het vrouwtje te
benaderen. Nummer één laat zich echter niet verrassen en
schermt zijn vrouw met zijn tentakels af. Heel mooi om dit
schouwspel te volgen. Marielle is druk bezig om het allemaal vast te
leggen en met het zicht van zo'n drie
meter gaat dit nu vermoedelijk eindelijk eens goed lukken. Na tien
minuten komen er weer twee duikers bij, een van de duikers is
duidelijk nog maar een beginner en heeft nog wat trimprobleempjes.
Mariëlle legt nog een laatste ei-afzetting vast en dan begint de drie
meter zicht snel terug te lopen. Jammer, maar we hebben zeker 20
minuten goed zicht gehad, dus niets te klagen. We zijn zo'n tien
meter verder als Marielle heel enthousiast mijn aandacht vraagt. He,
wat is dat nu. Wauw een poon heeft zich half in het zand
ingegraven. We hebben beide al heel wat ponen gezien, maar deze
lagen altijd in het ijs bij de visboer. De poon is niet zo heel groot, dus
met de groothoek en domepoort hebben we niet zo heel veel
mogelijkheden voor foto's. Nadat de poon is vereeuwigd gaan we
weer verder van tentje naar tentje. Regelmatig zien we losse
sepia's. Nog tweemaal een snotolfje en heel veel platvisjes op het
zand. Tegen het einde van de duik nog tweemaal een flinke
zeenaald. Eentje speelt voor sepiatentje en doet net alsof het een
takje is. Als Marielle het voor gezien houdt. ga ik nog even op zoek
naar de pijlinktviseieren die ik vorige week vond. Ik kan ze helaas niet
meer terugvinden. Wel diverse tentjes met sepia-eitjes en wederom
wat losse en schuwe sepia's. Volgende week zoek ik wel weer
verder, deze duik smaakt naar meer. |
| |
