| Vandaag nog even genieten van deze mooie winter. Helemaal alleen
op de parkeerplaats bij Dreischor. Het is windstil en behoorlijk mistig.
De buitenluchttemperatuur is minus acht, maar voelt helemaal niet
zo koud. Ik kleed me snel aan en even later laat ik me langzaam
zakken in het ijskoude water. De eerste anderhalve meter is nul
graden. Gelukkig geen blazers, maar mijn duikcomputer geeft er na
een paar minuten de brui aan en wil nieuwe batterijen. Op de
rifbollen voelt het wat warmer en ik zie al snel mijn kleine vriend, de
zeedonderpad, zitten. Wel schrikken, wat een schade is er
afgelopen anderhalve week aangericht door alle duikers bij elkaar. De
diverse rifbollen zien er nogal gehavend uit. Met mijn lamp zoek ik
naar eitjes die op knappen staan. In de eitjes is maar weinig
beweging te zien. Anderhalve week terug zag je de donderpadjes
ronddraaien in hun ei, maar nu helemaal niets. Letterlijk verstijfd
kijken de honderden oogjes me aan. Helemaal bovenin vind ik één
donderpadje die half uit z’n eitje is gekropen. Met schokkende
bewegingen probeert hij/zij zich te ontdoen van het vliesje. Na 20
min is hij nog maar een micron opgeschoten. Ik schrik plotseling van
vadertje donderpad. Deze besluit een handje te helpen en schud de
hele bovenzijde van het nest door elkaar. Overal zie ik ei-schilfers
gaan. Mijn eitje met dappere donderpadje is ook verdwenen. Ik ga
op zoek naar een nieuwe. Ik speur nog zo’n tien nesten af en het
enige dat ik zie zijn angstige donderpadjes, die besloten hebben
vandaag zeker niet op pad te gaan. Moeder natuur heeft blijkbaar
de tijd even stil gezet, in afwachting van een beter en warmer
moment.
Na het omkleden rij ik op mijn gemakje naar huis en zie, als ik de dam
over ben, ineens twintig flamingo’s in de Grevelingen staan. Ik rij snel
door en neem de eerste afslag om weer terug te rijden op de
secundaire baan. Langzaam ga ik dichterbij en sluip door de sneeuw.
Uiteindelijk sta ik op de rand van het ijs omdat de Grevelingen hier al
is dichtgevroren. Een goede camera voor dit soort foto’s heb ik niet,
maar zo dichtbij kan ik toch wel een paar leuke plaatjes maken.
|
| |
