| Na wat geschuif met werk en vrije dagen hadden vandaag allebei een vrije dag genomen om eindelijk weer eens op de kentering te kunnen duiken. De keuze is weken geleden al gemaakt: Een ‘slakdolvenduik’ bij de brug. We duiken al jaren, maar hebben het visje nog steeds niet af mogen vinken. Het seizoen loopt op z’n eind, dus vandaag moet het hem worden (helaas hebben we dat al vaker geroepen).
Het is springtij (LW) en het water ziet er bruin en troebel uit en er staat een licht windje bij een temperatuur van minus twee graden. We hebben de duikstek zoals verwacht voor ons alleen. We gaan er bij de trap in en met een halve meter zicht dalen we af naar een meter of dertien. Iedere geweispons die we tegenkomen wordt systematisch onderzocht en telkens NIETS. Mariëlle laat me af en toe een galathea zien, die hier beneden nu in grote getallen rondlopen. Foto’s maken is echt een crime, wat een stofbende. Op de vlakte uiteraard ook weer veel wulken met hun eikapsels. Na 28 min geeft Mariëlle aan dat we zo wat ondieper en weer teruggaan. Terwijl ik langzaam draai, zie ik in mijn ooghoek aan de rechterzijde tussen het stof een karakteristieke vorm:…. WAT, NEE, JA, JA TOCH ….. Ik grijp naar mijn rammelaar en tien seconden later ligt Mariëlle naast me. Ik hoor haar gewoon praten een juichen. Wat ze exact zegt weet ik niet, maar is eenvoudig in te vullen. Het slakdolfje is zo’n 12 cm en grijs van kleur. Het visje heeft zijn staart voor zijn oogje gedaan in de veronderstelling dat we hem niet zullen zien. Het ziet er vertederend uit. Ik draai de flitsers in alle mogelijke hoeken om de stofreflectie te minimalisering. Een redelijke overzichtsfoto gaat het niet worden. De macro’s lijken na een tijdje wel aardig te worden. Na een kwartier kijk ik naar Mariëlle en besef dat ze staat te springen om ook foto’s te maken. Ik geef de camera over en ga opzij. Een kleine 10 minuten later krijg ik de camera weer terug met de mededeling dat de 50 bar eraan zit te komen. We zwemmen terug en schuin omhoog en op 11 meter diep zie ik een mooie geweispons met een klompje slakdolfeitjes. Snel wat foto’s maken, maar de tijd dringt en de 50 bar van Mariëlle is reeds gepasseerd. In straftempo zwemmen we richting trap, nog even ‘uithangen’ en vijf meter voor de trap komen we weer boven. Mooie grote sneeuwvlokken vallen ons tegemoet. Wauw, weer een duik om in te lijsten.
Onze foto's: www.richardenmarielledekok.nl |
| |
