| Vandaag weer een keer naar het Oostvoornsemeer, voor mijn
jaarlijkse brakwaterduik. Er zijn een paar vissers bezig met vissen,
zo het is lekker rustig. Op het moment dat ik het water in wil
gaan komen er nog twee duikers aan. Even met hun gekletst
(aardige lui) en toen het water in. Het zicht valt een beetje
tegen. Rond de drie à vier meter, maar er hangt beetje een
groenige en stoffige waas. Onder de houten steiger vind ik direct
mijn eerste forel. Het dier schrikt en is met de noorderzon
vertrokken. Ik daal wat verder af en verbaas me over het enorme
aantal grondels dat hier nu zit ten opzichte van de voorgaande jaren.
Af en toe zie ik in de verte een forel wegschieten. Strandkrabben
zijn er ook genoeg en houden me continu in de gaten. Als ik te
dichtbij kom gaan de scharen de lucht in. Op een gegeven
moment zie ik een boel drukte rechts van me. Het blijkt een
schooltje forellen te zijn. Heel langzaam
zweef ik er naar toe, maar voordat ik er ben zijn ze alweer
verdwenen. Ik besluit te gaan liggen en wachten tot ze zelf naar me
toen komen. Na een paar minuten zie ik wat beweging en ja hoor af
en toe komen ze dichterbij en zoeven ze langs. Ik oefen wat met de
stand van de flitsers, zodat ik de komende foto's vrij van stof kan
houden. Het is erg lastig om ze goed op de plaat te krijgen. De
vissen zijn eigenlijk te snel en te onrustig. Eenmaal zwemt er eentje
tegen mijn groothoek aan. Uiteraard weer te laat met afdrukken,
maar iets later toch een paar aardige plaatjes. Na ruim een half uur
later komt een van de duikers naast me liggen. Blijkbaar vinden de
forellen het te druk worden, want er blijven er maar twee
rondhangen, de rest is spoorloos verdwenen. Ik duik nog een beetje
verder en zie ze af en toe nog langs schieten en besluit nog wat
foto's te maken van de steiger voordat ik eruit ga, want de blaas is
dit keer de spelbreker. Ik kan echt niet meer rustig blijven hangen. |
| |
